بارود جا ڌماڪا ۽ اسان جا ڇرڪ
سگريٽ جو مزو وٺي، عياشي ڪري، حاتم طائي جي قبر کي لت هڻي اهو سوچڻ لڳاسين تہ ڦڪيٽ بيچ تي سگريٽ جو مزو وٺڻ ڪيڏو نہ دل افروز ۽ سڪون بخشيندڙ آهي. سامھون انگريز فيملي بيچ تي نيٽ ٻڌي والي بال کيڏي رهي هئي. هڪڙي پاسي ڪي چند مرد نظر آيا تہ ٻي پاسي عورتون. جن جون رڙيون، هوڪرا، ٽھڪ، کل ڀوڳ اهو باور ڪرائي رهيا هيا تہ اهي خوش هيا ۽ والي بال جي زوردار والين واري راند جو مزو ماڻين پيا.
اڃان انھيءَ ئي خوابن واري دنيا ۾ گم هياسين تہ اوچتو ئي اوچتو فائرنگ شروع ٿي ويئي. برسٽ هلڻ لڳا. ماڻھو خوف ۾ ڇرڪ ڀري، هيڏي هوڏي محفوظ جاءِ ڏانھن ڊوڙڻ لڳا. فائرنگ جو آواز بلڪل ائين هيو، ڄڻ تہ ڪليڪشنيڪوف جا برسٽ هجن. اسان بہ اهڙا بھادر جو فائرنگ جي آواز کان پوءِ پاڻ بہ وڃي ڪا ڪنڊ ورتي. پر پوءِ خبر پئي تہ اهي تہ ڦٽاڪا آهن، جيڪي ٻار رونشي مان هڻي مزو وٺي رهيا آهن ۽ اهڙي قسم جا ڦٽڪا اتي ئي سمونڊ جي ڪناري تي هڪڙي عورت کپائي رهي هئي. پر اسان نہ ورتا. عجيب خوفائتو منظر هيو. ان کان پوءِ سُک جو ساھہ کنيوسين. دل ئي دل ۾ لڄي بہ ٿياسين. ڊاڪٽر کي چيم،”وڏا بھادر آهيو؟ “
ڊاڪٽر ڳالھہ کي سمجهي ويو هو، ٽھڪ ڏيئي چيائين،”جھڙا تھڙا.“
اتي ئي هڪڙو نوجوان ڪاٺ جا ٺھيل شو پيس (رانديڪا) کپائي رهيو هو، جنھن جي هڪڙي هٿ ۾ ڪاٺ جو ننڍڙو چنبي جيترو هاٿي ۽ ٻي هٿ ۾ ڪاٺي جي سائيڪل هئي. هي شيون اسان وٽ بہ هتي جام آهن. پر هن همراھہ سمونڊ جي ڪري، سياحن کان انھن جا اگهہ مٿي وٺي رهيو هو. اسان تہ هن کان معذرت ڪئي. هاڻي پاڻ آهستي آهستي پتونگ بيچ کي ڀاڪر پائي، چمي ڏيئي ان وچن سان موڪلايوسين تہ سڀاڻي وري تنھنجي حاضري ڀرائينداسين، دل ۾ نہ ڪجانءِ.
جيئن ئي پاڻ ٻاهر نڪتاسين تہ چوراهي تي بجلي جي ٿنبي تي سائن بورڊ لڳل هيو، جنھن تي تير جا نشان ٺھيل هيا، ان تي لکيل هيو؛ Patong Beach ، Kalim Beach ، Kamala Beach ۽ ڦڪيٽ ٽائون وغيرہ. ڊاڪٽر اتي بيھي پنھنجي يادگار تصوير ٺھرائي، جنھن تي اسان سڀني کي بہ ساڙ ٿيو ۽ اسان بہ ان ساڳي جاءِ تي بيھي تصويرون ڪڍرايون.
پاڻ هاڻي روڊ جي پاسي سان ڦٽ پاٿ تي هلي پنھنجي هوٽل ڏانھن واپس وري رهيا هياسين. سامھون کان ڪاٺ جي ٺھيل گول چڪري ۾ انگريزي ۾ لکيل هيو Sea Pearl Beach Resort . اتان کان ٿيندا، روڊ ڪراس ڪندا هلندا رهياسين. هتان جي ٽيڪسي اهڙي هئي، جيئن اسان وٽ ايمبولنس هونديون آهن، بلڪل ائين ئي ڳاڙهي رنگ ۾ بيٺل نظر آيون پر هي ٽيڪسيون پويان کليل آهن تہ جيئن مسافر آسانيءَ سان چڙهي. پاڻ ٻي ڏينھن جي ٽوئر لاءِ اتي موجود هڪڙي ٽوئرسٽ ڪمپني جي دڪان تي چڙهي وياسين. دڪان جي ڪائونٽر تي ويٺل نوجوان ناري کان ٽوئر جي جاين بابت پڇڻ لڳاسين. هن انتھائي سٺي نموني سان اسان کي گائيڊ ڪيو. اسان هن کان بروشر وٺي ان تي هڪڙي گهري نظر وجهي پاڻ ۾ صلاح ثواب ڪرڻ لاءِ چميگويون ڪري رهيا هياسين. هن دڪان جو نالو Tour information ، daily tour ، air ticket پر خبر ناهي ڇو هو اسان کي مطمئن نہ ڪري سگهي ۽ هن جي ڳالھہ اسان کي نہ وڻي. سو هن کان معذرت ڪندي پاڻ سڀئي ٻاهر نڪري آياسين.