سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

پيٽرول پمپ وٽ سگريٽ دکائڻ جي غلطي

ٽيڪسي واري جي حرڪتن کي ذهن مان ڪڍي پاڻ ٻيو ڪو پلان ٺاهڻ لڳاسين. ڇو تہ پاڻ کي ويھي پنھنجو ڏينھن کارڻو نہ هيو. ڏينھن سڄو هليو ويو تہ باقي ڇا بچيو. سو ان ڪري ٿوري دير کان پوءِ پاڻ ٻيھر نئين، جذبي، جوش ۽ جنون سان هوٽل جي ڪمرن کان هيٺ لھي آياسين. ان ساڳي ئي چوراهي تي اچي بيھي رهياسين. اتي اڳ ۾ ئي بيٺل هڪ ٻن ٽيڪسي وارن سان ڳالھايوسين پر انھن جا ڀاڙا آسمان سان ڳالھيون ڪري رهيا هيا. سو انھن کان هٿ ڪڍياسين. پاڻ اڃان بہ مناسب ڀاڙي واري جي تلاش ۾ هياسين. سو ائين ئي چوراهي کان ٿورو اڳتي نڪري آياسين. واڪنگ اسٽريٽ جي سامھون ئي هڪڙو مولائي ٽائيپ خدا جو بندو، انتھائي سادو ماڻھو پنھنجي سوزوڪي ۾ اداس ويٺو نظر آيو. خبر ناهي هو ڪھڙي سوچ ۾ گم هو. هن سان سلام دعا ٿي. هن سٺي موٽ ڏني. هن پنھنجو نالو ليڪ ( لائق هوندو) ٻڌايو هو. هن کي هاف سلويز (اڌ ٻانھن واري شرٽ) آسماني رنگ جي شرٽ پاتل هئي ۽ ڪاري رنگ جي پينٽ. لائق اڌڙوٽ عمر جو شخص هو. هن جي وارن کي رنگ ڪيل هو. پر هو انتھائي خوش اخلاق ۽ سٺو ماڻھو هيو.
هن کي چيوسين،” لائق! ڳالھہ ٻڌ! اسان کي ٿوري ٽائيم ۾ گهڻو گهمڻو آهي، سو هتان جي اوسي پاسي جون اهم گهمڻ واريون پوائنٽون، تون گهمائي سگهين ٿو؟“
هن مرڪي چيو ،” جي ها، مان توهان کي گهمائي سگهان ٿو.“
”گهڻا پئسا وٺندين؟“ پرتاب هن کان پڇيو.
”توهان جيترا پئسا ڏيو.“ هن سوزوڪي اسٽارٽ ڪندي چيو.
”اسان توهان کي هيترا پئسا ڏينداسين.“ جاني هن کي پئسا ٻڌايا.
ان تي هن چيو تہ،” ٺيڪ آهي، اهي پئسا مناسب آهين. پر مان توهان کي پنج ڪلاڪ گهمائي سگهان ٿو، ان کان پوءِ پنھنجي واپسي ٿيندي، ايترن ڪلاڪن ۾ منھنجي ڪوشش هوندي تہ توهان کي گهڻو ڪجهہ گهمائي سگهان، پر توهان جي ڪھڙي ترجيع آهي گهمڻ ۾.“
”تاريخي ماڳ، مڪان، مندر، مسجد، نيشنل پارڪ وغيرہ.“ مون هن کي سمجهائيندي چيو.
”ٺيڪ آهي، منھنجي ڪوشش هوندي تہ توهان کي ٿوري وقت ۾ گهڻو ڪجهہ گهمايان. مون کي ڪو اعتراض ڪونھي، توهان ويھو گاڏي ۾ پاڻ هلون ٿا.“ هن مطمئن ٿيندي چيو.
اسان جي لاءِ بہ اهي پئسا مناسب هيا. اسان هن جي سوزوڪي ۾ چڙهي ويھي رهياسين. پرتاب بہ هن دفعي اسان سان کليل سوزوڪي ۾ پويان ويٺو، ڊرائيور جي پٺيان واري ڊگهي سيٽ ۾ ڊاڪٽر ۽ پرتاب ويھي رهيا ۽ پوئين سيٽ تي مان ۽ جاني. هي فقير منش ماڻھو سوزوڪي هلائيندو رهيو. سوزوڪي جا ٻيئي ساڄي ۽ کاٻي پاسي وارا پاسا کليل هيا ۽ پويون حصو/ پاسو بند هيو.
انھن ٻنھي کليل پاسن کان هن وٽ سفيد/اڇي رنگ جي پلاسٽڪ لڳل هئي،جيڪا فولڊ ٿيل هئي. خاص ڪري برسات مھل ان پاڻيءَ واري رنگ جي پلاسٽڪ کي کولي هيٺ لاهي سگهجي تہ جيئن برسات جو پاڻي اندر نہ اچي. ان وقت اڃان برسات نہ پئي هئي، تنھنڪري هي پلاسٽڪ واري ڪَلي مٿي فولڊ ٿيل هئي. مون سگريٽ دکائي اڃان هڪ ٻہ مس ڪش هنيا تہ هن ڊرائيور لائق سوزوڪي کي مين روڊ تان لاهي پيٽرول پمپ ۾ پيٽرول ڀرائڻ لاءِ داخل ٿيو.
جيئن ئي هو پمپ تي داخل ٿيو گيٽ وٽ ئي مون سگريٽ اڇلائي ڇڏيو. مون کي اندازو ئي نہ هيو تہ هو هاڻي پيٽرول ڀرائيندو بس اوچتو کڻي ”آ“ ڪيائين. ان ڪري مان بہ مونجهاري جو شڪار ٿي ويو هئس. پيٽرول پمپ تي سگريٽ ڪيڏو خطرناڪ هيو، اهو اسان سڀني کي اندازو آهي. پر هن فقير منش لائق کي پتو ئي نہ پيو تہ ڪو پويان سگريٽ جا ڪش هڻي رهيو آهي. ان پيٽرول پمپ تي سي اين جي جون مشينون بہ نظر آيون. هتي ڊيوٽي تي هڪڙو نوجوان ٿائي ڇوڪرو هو. لائق هن سان خبر ناهي ڇا ڳالھايو هو، اسان جي سمجهہ کان ٻاهر هيو. ان ڇوڪري کي ڪاري رنگ جي پينٽ ۽ نيري رنگ جي شرٽ پاتل هئي، جنھن تي سفيد رنگ جو پٽو ٺھيل هيو ۽ مٿي تي نيري رنگ جي ٽوپي پاتل هئي. سو هن اتان پيٽرول ڀرايو ۽ وري سوزوڪي کي واپس ساڳي ئي روڊ تي ڊوڙائڻ لڳو. مون کي احساس ٿيو تہ ڪيڏو نہ سٺو ٿيو جو مون ٻاهر ئي روڊ تي سگريٽ مان هٿ ڪڍيا. نہ تہ خبر ناهي ڪھڙو ممڻ مچي ها. شايد وڏي فشري ٿئي ها ۽ نہ بہ ٿئي ها. پر ڪجهہ نہ ڪجهہ ضرور ٿئي ها.