ٿائي مساج ٿڪ لاهي ڇڏيا
سو اسان سڀئي هڪڙي ئي ٿائي مساج واري دڪان تي بيھي رهياسين. ٿائيلينڊ جون هي رت پياڪ حسينائون اسان جي نيتين جا ايڪسري ڪري ويون هيون. ان ڪري هنن دير ئي نہ ڪئي، ٻانھن کان پڪڙي ڇڪي دڪان ۾ اندر وٺي ويون. دڪان ۾ اچڻ کان پوءِ اسان بارگيننگ شروع ڪئي. بارگيننگ مڪمل ڪري پاڻ آرام سان صوفن تي ويھي رهياسين.
هن دڪان جو نالو Thaipa Massage هيو.سروس سينٽر ۾ داخل ٿيڻ سان ڄڻ ڪنھن ٻي دنيا ۾ داخل ٿي ويا هجون. سڀ کان اول تہ دنيا جي بھترين خوشبو، اسان جي حواسن جي آجيان ڪندي اسان کي ڀليڪار ڪيو. هن قسم جي خوشبو مون زندگي ۾ نہ محسوس نہ ڪئي هئي ۽ نہ ئي ڏٺي هئي.
عجيب وڻندڙ خوشبو جيئن فائيو اسٽار هوٽلن ۾ داخل ٿيڻ مھل محسوس ٿيندي آ. هنن حور پرين جي چھري تي نہ فقط مصنوعي مسڪراهٽ جي تھن جا ليپا ڏنل نظر پئي آيا پر مون کي لڳو تہ هنن جي چھرن تي بہ ڪوڙ ميڪ اپ جي ڌوڙ ڄميل ۽ چڙهيل آهي. ڪوڙي مسڪراهٽ، ڌوڪو ڏيندڙ ميڪ اپ.
هنن حسينائن جا رويا ايڏا تہ پيار ڪندڙ، مان ڏيندڙ، محبتون ارپيندڙ هيا جو ماڻھو ٿوري دير لاءِ سوچي ٿو تہ پاڻ ڪٿي لکنو، يا دهلي ۾ مغلن جي درٻار ۾ تہ نہ اچي ويا هون. ان کان پوءِ هنن اسان جي اڳيان فرج ۾ فريش جوس جا پيڪيٽ ڪڍي رکيا. هاڻ اسان سڀ جوس بہ پي رهيا هياسين تہ ڪچھري جو بہ مزو وٺي رهيا هياسين.
ڊاڪٽر سان هوءَ وڌيڪ هري مري ۽ فري ٿي ويئي هئي. ان ڪري هن سان مستي مذاق جو سلسو هلي رهيو هو، جنھن جي ڪري اسان بور نہ پئي ٿياسين. ان کان پوءِ ان ئي سروس سينٽر ۾ اعليٰ قسم جا باٿ روم هيا. جنھن ۾ هنن وهنجڻ/شنان ڪرڻ/تڙ ڪرڻ جي بھترين شاورن جو بندوبست ڪيو هيو. سڀ کان اول تہ هنن اسان کي شنان ڪرڻ لاءِ بھترين اعليٰ معيار جو سامان مھيا ڪيو/ ڏنو. جنھن ۾ اعليٰ معيار ۽ بھترين قسم جا صابڻ، مھانگا شيمپو، نوان ٽوال ۽ باڊي اسپري وغيرہ. هي ناريون ان خيال جون هيون تہ اسان مان ڪوبہ پنھنجي سر پاڻ وهنجڻ جي بہ تڪليف نہ ڪري، بلڪ اهو ڪم بہ هو پاڻ سرانجام ڏين. سوني تي سھاڳو هو، پر اسان اهو قبول نہ ڪيوسين.
سو جڏهن وهنجي فريش ٿي ٻاهر نڪتاسين تہ اسان کي پائڻ لاءِ ننڍا چڍا ڏنا ويا. ڇو تہ هاڻي مساج جو عمل شروع ٿيڻ وارو هو. ڪمري ۾ هڪ دفعي ٻيھر خوشبو جو اسپري ڪيو ويو هو ۽ ان سان گڏ سڀني کي باڊي اسپري پڻ ڪيو ويو هو ۽ بئڪ گرائونڊ ۾ لائيٽ آف ڪري، هلڪي آواز ۾ رومانٽڪ موسيقي جي مڌر ڌن پڻ وڄائي وئي هئي.
هن مڌر ميوزڪ ۽ جهيڻي روشني واري ماحول اسان کي ڪنھن رومانوي دنيا ۾ اچي ڦٽو ڪري ڇڏيو هو. اسان جي جسم کي شارٽس ۾ قيد ڪري، هيٺ فرش تي بھترين قسم جي بخملي ڪالينن تي ليٽايو ويو هو. اسان سڀ الڳ الڳ چيمبرس ۾ هياسين. وچ ۾ فقط شيشن جي ديوار هئي ۽ انھن ديوارن جي ڇت وارا حصا هوا جي لاءِ کليل هيا، جتان پرين پاسي آواز پڻ ٻڌڻ ۾ آيا پئي.
ٿوري دير کان پوءِ ڊاڪٽر واري ڪمري مان عجيب وغريب آواز اچڻ لڳا. مون رڙ ڪري چيو تہ،” ڊاڪٽر! سڀ خير آ نہ“؟
ڊاڪٽر کلندي جواب ڏنو تہ،” مالش شروع ٿي ويئي آهي ان ڪري اهي آواز نڪرن پيا، ٻي ڪا ڳالھہ نہ آهي، لڳي ٿو توهان جي مالش اڃان شروع نہ ٿي آهي.“
مون ڊاڪٽر کي جواب ڏنو تہ،” جيڪا مالش مون کي ڪرڻ لاءِ مون سان ويٺي آهي، منھنجي دل ٿي چوي تہ مان هن کي پاڻ مساج ڪيان .“
جنھن تي ڊاڪٽر تمام وڏو ٽھڪ ڏنو. وري ڊاڪٽر وڏي آواز سان پڇيو تہ “ يارٰ! ٻي سنگت جو ڪو حال احوال تہ ڏيو .“
جنھن تي مون چيو تہ،”صفا چوچٽ ئي ڪونھي، ٻٽجي ويا آهن. لڳي تو سافٽ مزاج سان پنھنجو سافٽ ويئر اپ ڊيٽ نہ ڪرائڻ ۾ پورا هجن. پر مون کي لڳي ٿو سافٽ مساج بدران ڪٿي هارڊ مساج جو پاسو نہ ورتو هجين.“ وري بہ ڊاڪٽر ٽھڪ ڏنو.
مساج کان پوءِ سنڌ سنڌ هلڪو ٿي پيو هو. سڪون اچي ويو هو. اسان جو جسماني، روحاني ۽ نفسياتي سافٽ ويئر ائين اپ ڊيٽيڊ ٿي ويو هو ڄڻ تہ صدين جي ٿڪاوٽ دور ٿي ويئي هجي. صفا تازا توانا ٿي ويا هياسين. ڪلھي کان وٺي پنين تائين، پيرن کان وٺي مٿي تائين شاندار مالش ٿي هئي. ان مالش کان پوءِ وري ٻيو دؤر شاور جو ٿيو هو. ان ٻي شاور کان پوءِ ايڏا توانا ٿي ويا هياسين. جو ٽائيم جي خبر ئي نہ پئي، رات جا پوڻا ٻہ ٿي ويا هيا. واپسي ۾ مان، جاني ۽ پرتاب ٻاهر نڪري آيا هياسين. پر ڊاڪٽر اڃان نہ نڪتو هو.
مون کي بک لڳي هئي. مون سامھون گاڏي واري کان برگر ورتو هيو. اتي ئي ان برگر واري جي پاسي ۾ ويھي برگر کاڌو هيو. ٻيا دوست بہ هن وٽ ويھي ڊاڪٽر جو انتظار ڪري رهيا هيا. ڊاڪٽر اڃان نہ نڪتو هو. پرتاب کي هاڻي ننڊ اچي پئي، تنھن جي باوجود هو دوستي جو ساٿ نڀائيندي دوستن سان گڏ ويٺو هو. ٿوري دير کان پوءِ ڊاڪٽر نڪري آيو هو. چيو هيائين، ”دير تہ نہ ٿي آهي.“
چيوسين،”نہ اسان کي هتي ڪلاڪ ڏيڍ ٿي ويو آهي، باقي سڀ خير.“
رڙ ڪري چيائين،” هان ايڏو ٽائيم ورتم ڇا.“
چيم ،”ڊاڪٽر تنھنجو ڏوھہ ناهي.“
هن کلي ڏنو هو. ائين ئي دوست واپس پنھنجي هوٽل تي لڏندا لمندا آياسين. هاءِ ٿائيلينڊ تنھنجا ٿاڪ!