چندي جي پيتي وارو چيلو/پوڄاري
ان ڪاروائي کان پوءِ هن پنھنجا هٿ مٿي ڪري دعا گهرڻ لڳو تہ مون بہ پنھنجا هٿ مٿي ڪيا. هن دعا گهرڻ کان پوءِ اشارو ڪيو تہ هن جي پاسي ۾ پيل چندي واري پيتي ۾ ڪجهہ روڪڙا وجهان. جيئن تہ مون وٽ ٻڌا نوٽ هيا، کليا يا ريجو يا سڪا نہ هيا، ان ڪري مون جاني کي سڏ ڪيو. جانيءَ کان ڪجهہ سڪا وٺي ان نذراني واري پيتي ۾ وجهي پوئين پير ٻاهر نڪري آيس.
مونکي خبر هئي تہ ان نذراني واري پيتي ۾ ڪجهہ وجهڻ بنا منھنجي دعا نہ اگهندي. سو اهڙي قسم جو ڪاروبار اسان جي سنڌ ۾ بہ عام جام ٿئي ٿو. ويچارو عام سادڙو ماڻھو ويساهن جي ورچڙهيل ان چڪر ۾ لٽجي پيو. مير پير، درگاهون، اوتارا، اهڙي لٽ مار جا مرڪز آهن. مون کان پوءِ، ٻين دوستن کي بہ ريس آئي، سو پرتاب ۽ جاني بہ ان چيلي جي حاضري ڀري آيا. اهڙي ريت گهمندي گهمندي اتان ٻاهر نڪري آياسين. واپسي واري گيٽ جي ڀرسان، نڪرڻ مھل ٻہ ڪائونٽر نظر آيا، هڪڙي ڪائونٽر جي شيشي تي لکيل هيو.
Lost &found ٻي تي information and First Aid. هي ڏاڍو سٺو ڪم هو، ڪنھن جي ڪا بہ شي گم ٿي وڃي يا ڪنھن کي ڪا شي هٿ اچي تہ اهو ماڻھو هتي اچي هنن سان رابطو ڪري سگهي پيو. ان کان پوءِ جيئن ئي مين گيٽ ٻاهر نڪتاسين تہ لائق اسان جي انتظار ۾ بيٺل هيو. هن مسڪرائي پري کان سڏ ڪري چيو تہ،”سائين مان هتي آهيان.“ هن مزدور جي مسڪراهٽ اهو پيغام پئي ڏنو تہ هو سچائي سان پنھنجي روزي ڪري رهيو آهي. ڇو تہ ايڏي انتظار کان پوءِ بہ هن جي چھري تي ڪاوڙ يا بيزاري جا ڪي بہ گهنج ۽ نہ ئي وري ڪي تاثر اڀريا هيا.