سي اينجل ٽاپ سڃو سامونڊي جھاز
پاڻ کي صبح جو وين وارو اسان جي هوٽل کان هتي کڻي آيو هو. هن وين ۾ هڪڙي انڊين فيملي بہ هئي، جن سان هڪڙو 10 ٻارنھن سالن جو ٻارڙو بہ هيو. هن جو پيءُ ٿلھو نوجوان هيو ۽ هن جي ماءُ وچٿري هئي، نہ سنھي نہ ٿلھي، البتہ ٿلھائڻ جي ويجهو هئي ۽ سنھي هئڻ جي ڪيٽيگيري کان ٻاهر هئي.
هي انتھائي ڊيسينٽ انڊين فيملي هئي، جيڪا اسان سان هن سفر ۾ گڏ هئي. هن بندرگارھہ ۾ تمام گهڻي رش هئي. مطلب تہ هزار کن ماڻھو نظر پئي آيا. مون کي لڳو تہ اڄ تہ واھہ جو مزو ٿيندو ڦي ڦي آئلينڊ پھچي وڏو مزو ڪنداسين. پر هتي بہ اهو ئي ڌوڪي وارو سلسلو روا هيو.
هتي پھچڻ کان پوءِ ان وين واري حرامي نوجوان ڊرائيور جيڪو موالي لڳي رهيو هو (حرامي ڇو لکيم، ان جو احوال توهان کي اڳيان ٻڌائيندس). هن اسان کي اشارو ڪندي چيو تہ،”مان هتي ئي گاڏي پارڪ ڪيان پيو. توهان مون سان ڦي ڦي آئلينڊ جي ٽرپ کان پوءِ واپسي ۾ هتي ئي اچي ملجو.“
هٿن جي ڪاراين جي جاءِ بدران، شرٽن تي چنبڙندڙ اسٽيڪر”سي اينجل“ جا لڳايا ويا هيا تہ جيئن ان مان ظاهر ٿئي يا سڃاڻپ ٿئي تہ اسان ڪھڙي جھاز جا ماڻھو آهيون ۽ اسان جو ڪھڙي جھاز سان تعلق آهي؟. هي جھاز ان پوئين جھاز کان بہ وڏو بحري جھاز هيو. جنھن جاٽي طبق هيا. هڪڙا سڀ کان هيٺ جتي جھاز جي انجڻ جو حصو هوندو آهي، جنھن ۾ جھاز جو سامان وغيرہ رکيل هوندو آهي. پر هنن ان حصي کي بھترين نموني سان سينگاري سنواري ڇڏيو هو. ان کي بلڪل سينيما هال جيان ڪري ڇڏيو هو. ان پٽ تي ڪيتريون ئي ڪرسيون لڳل هيون، جيڪي پاسي ۾ جھاز جي درين کان ٿورو هيٺ هيون. جنھن جي ڪري جھاز جي اندران سمونڊ جي پاڻي جو منظر نہ پيو ڏسي سگهجي. سامھون کان ايل سي ڊي لڳائي وئي هئي.
هن هال ۾ تقريبن سو کان ٻہ سو ماڻھو هيا، جنھن ۾ مرد، پوڙها، جوان، عورتون، ٻارڙا جن جو مختلف ملڪن سان تعلق هيو. جنھن ۾ انگريز، عرب، انڊين، پاڪستاني، سريلنڪن ۽ ٻيا ملڪ وغيرہ اچي وڃن ٿا. سو پاڻ جھاز جي پائليٽ جي پوئين پاسي کان ئي کاٻي پاسي ويٺا هياسين. هي حصو سڄو بند هيو، سواءِ پويان ڏاڪڻ جي، جتان ماڻھو جھاز جي مٿين حصي ۾ وڃي سگهيو پئي. اهو پويون حصو کليل هيو، جتي واش روم وغيرہ بہ ٺھيل هيا.
جھاز جيئن ئي هلڻ لڳو تہ هڪڙو ٿائي پوڙهو نمودار ٿي سڀني مسافرن جي اڳيان مائيڪ پڪڙي، انائونسمينٽ ڪندي سڀني سياحن کي ڀليڪار ڪئي.
ان کان پوءِ هن جو ڀاشن شروع ٿيو، جيڪو بور ڪرڻ لڳو. ساڳيو ئي ڦرڻ، لٽڻ ۽ ڦر ڦران واري ڪار. پنھنجي ٽڪيٽ کي اپ گريٽ ڪرايو. ڪو مٿين طبقي ۾ وڃڻ چاهي تہ وڃي سگهي ٿو. ان لاءِ هن کي ايڪسٽرا پئسا ڀرڻا پوندا. هي جھاز جيترو وڏو جھاز هيو، هن ۾ حرامي پايون بہ اوتريون ئي گدي گدي ڀريون ويون هيون. هن ۾ نہ پاڻي، نہ ناشتو، نہ ئي ڪو ريفريشمينٽ. جنھن کي ناشتو ڪرڻو هيو تہ اهو پنھنجي پئسن سان مھانگو ناشتو هن جھاز جي بيھودي عملي کان خريد ڪري سگهي پيو.
جھاز جو ٻيو حصو بہ هيو، جيڪو کليل کليل هيو. جتي بہ ايترا ئي ماڻھو هيا. پر مٿين طبقي وارا ماڻھو کليل سمونڊ جو مزو لائيو وٺي سگهن پيا. ٿوري دير کان پوءِ هتي هڪڙي ڪاري رنگ جي اڌڙوٽ ٿلھي بيڊولي عورت بہ اونده ۾ ڪارو چشمو پائي نڪري نروار ٿي، جنھن جي هٿ ۾ ڪو ڪا ڪولا جي جمبو سائيز واري بوتل هئي، هو ٿوري ٿوري بوتل پلاسٽڪ جي گلاس ۾ لاهي ان مسافر کي ڏيندي پئي وڃي، جنھن کي گهرج هئي يا جيڪو گهري پيو.
ان سان گڏ جنھن کي چانھہ کپي پئي تہ گرم پاڻي واري ٿرماس مان هن کي پلاسٽ جي گلاس ۾ ٽي بيگ وجهي، ان ۾ گرم پاڻي لاهي پئي ڏيئي. مطلب تہ ماحول مزيدار ۽ سازگار نہ هيو. هر ڪو خاموش خاموش هيو. ڪا چھل پھل ڪانہ هئي. هتي ڪا رونق نہ هئي. ٿوري دير کان پوءِ جيئن جھاز چرڻ شروع ڪيو تہ ماڻھن کي الٽيون اچڻ لڳيون ۽ جڏهن تيز ٿيو ۽ سمونڊ بہ پنھنجي مستي ۾ اچي جھاز کي لوڏڻ لڳو تہ ويتر ماڻھن جا اوڪارا هيا.
سمونڊ جون ڇڙواڳ ڇوليون اسان جي پاسي وارن شيشي جي درين سان ٽڪرائجي اهو تاثر ڏيئي رهيون تہ ٻاهر موسم تمام خراب آهي. سمونڊ کھرو آهي. ان ڪري هن جھاز جي لوڏن اڃان بہ گهڻن جي طبيعت خراب ڪري وڌي. ڪيترائي ئي ٻار ۽ عورتون الٽون ڪري ڪري بيزار ٿي پيا.
وري جھاز جڏهن مٿي وڃي هيٺ سمونڊ جي ڇولي ۾ ڪري پيو تہ ويتر اڃان بہ جسم کي تڪليف ٿئي پئي. سو جيئن تيئن ڪري ڪلاڪ ٻن جي هن پنڌ کي پار ڪرڻ جي ڪوشش ڪئيسين. ان لاءِ اکيون ٻوٽي، ڪلمو پڙهي، ﷲ ﷲ ڪري اکيون ٻوٽي ليٽي پياسين. نيٺ اچي ڦي ڦي آئلينڊ جي بندرگاھہ سان جھاز لڳو ۽ اسان رب پاڪ جو شڪرادا ڪندي دل ئي دل ۾ چيوسين تہ،”مرسون مرسون ول نہ آسون .“