سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

حلال ۽ حرام برگر وارو

اهڙي ماحول ۾ ڊاڪٽر سدائين جوان جذبن جي آبياري عشق پاڻيءَ سان ڪندي، پنھنجي هر رات جو لمحو سونھن جي عبادت ڪندي گذاريو. اسان سڀني کان وڌيڪ بي لوث ۽ بي ريا عبادت ۾ ڊاڪٽر اڳيان اڳيان هو. ان ڪري اسان جي پوري پوري ڪوشش هئي تہ ڊاڪٽر جي ان عبادت ۾ رخنو نہ وجهجي بلڪہ جتي جتي هن کي ڪمپني جي ضرورت هجي اتي هن جو ساٿ ڏجي. ڇو تہ دوست کي پرديس ۾ اڪيلو ڇڏڻ مڙس ماڻھو جو ڪم نہ آهي.
ان ئي واڪنگ اسٽريٽ تي هڪڙو حلال ”الشامي دي بيسٽ ڪباب“ جي نالي سان هڪڙو نوجوان گاڏو لڳائي ٿو، جنھن جو برگر، چڪن رول، ڪباب وغيرہ گهڻو مشھور آهن. خاص ڪري هتان جون جوانڙيون هن جا ڪباب شوق سان کائن ٿيون.
مون نوٽ ڪيو تہ هو ڇوڪرو ايندڙ ويندڙ نوجوان نارين ۽ مردن جي توجھہ جو مرڪز هيو. هن سان ڇوڪريون ايندي ويندي چرچا، کل ڀوڳ، ڪنديون هلنديون پئي ويون. ان جي جواب ۾ هن همراھہ جي چھري تي خوشي جون لڪيرون چٽيون ٿي بيھي رهن پيون. نتيجي ۾ هي بہ انھن جوانڙين سان کل ڀوڳ ۽ مذاق ڪندي نظر آيو. جنھن مان اسان کي اهو لڳو تہ هن جو اهو روز جو معمول آهي. يا انھن ڇوڪرين جي هن سان سٺي عليڪ سليڪ/دعا سلام آهي. مون بہ هن کان هڪڙو چڪن رول ٺھرايو. هن جي گاڏي تي لڳل بينر ۾ ”حلال“ لکيل هيو. پوءِ خبر ناهي تہ حلال هيو يا حرام. اسان وٽ تہ حرام شيون بہ حلال ڪري کپايون وڃن ٿيون. مئل مرغي کي بہ حلال جو ٺپو لڳايو وڃي ٿو. ان کان علاوہ هتي گڏهن ۽ ڪتن جوگوشت پڻ پڪتو ويو. پٺاڻن جي هوٽل تي تہ ڪتي جو گوشت ٻاڪرو گوشت ڪري کپايو پئي ويو. ڪيترائي هوٽل وارا پڪڙجي پيا. پر مجال آ جو ڪو سڌارو آيو هجي. سو حلال ۽ حرام جي سوچ رکي هتي اچڻ ڪجهہ عجيب لڳي ٿو.
مطلب تہ هن واڪنگ اسٽريٽ کي رات جو زندہ ڏسي اسان جي مردہ جسمن ۾ ساھہ پئجي ويو هو ۽ اسان جيئرا جاڳندا، ڪچھري ڪندا، واپس پنھنجي هوٽل تي آياسين، ايئن محسوس ٿيو تہ اسان جي زندگيءَ جا ڏھہ سال اڃان بہ گهٽ ٿي ويا آهن. اسان نوجوان ٿي ويا هون. اسان کي ٻي ڏينھن صبح جو گهمڻ لاءِ نڪري وڃڻو هيو. ڇو تہ اسان ٽيڪسي واري سان ستين بجي جو انجام ڪيو هيو ۽ ان ڪري اسان کي سوير سمھڻو هيو. پر پوءِ بہ سمھندي سمھندي، بستر تي پاسا ورائيندي ورائيندي رات جا ٻہ ٿي ويا هيا. جيتوڻيڪ اسان پنھنجن بسترن تي سمھي پيا هياسين پر واڪنگ اسٽريٽ جي نائيٽ لائيف جاڳي پئي ۽ اسان کي پاڻ ڏانھن پڪاري رهي هئي. پر اسان اهو آواز ڄاڻي واڻي اڻٻڌو ڪري ڇڏيو ۽ نہ ڪنايو.