سوني دروازي تي حرامپائيءَ جي حد
هڪڙي دفعي مون سان ائين ٿيو جو مان پنھنجي ننڍڙي ٻيجل کي ساڻ ڪري، نظام الدين ڀاڻج سان لال شھباز قلندر جي مزار تي عقيدت ۾ حاضري ڀرائڻ ويس ۽ زيارت ڪرڻ کان پوءِ جيئن ئي ٻاهر آيس ۽ سوني دروازي جي اڳيان ڪراس ڪندي گذريم تہ سوني دروازي تي هڪڙو پرائيوٽ ماڻھو بيٺل نظر آيو، جنھن اشارو ڪندي پاڻ ڏانھن سڏ ڪيو.
مان ، ٻيجل ۽ نظام هن ڏي هليا وياسين. ويجهي پھتاسين تہ ڏٺوسين تہ ڄاري واري دروازي تي هزار هزار جا ٻہ نوٽ ۽ هڪڙو نوٽ پنج سو روپين جا اٽڪايا ويا هيا. هن مسڪرائي نوٽن ڏي منھنجو ڌيان ڇڪائيندي چيو تہ،” صاحب! سائين جو نذرانو.“
مون هن جي ان ڳالھہ کي صفا نظرانداز ڪندي هزار وارا ٻيئي نوٽ ڪڍي ٻيجل کي ڏيندي چيو تہ،”بابا اچي هي وٺو سائين جي خرچي توهان لاءِ .“ منھنجي ان عمل تي هن همراھہ جو وات گودو ٿي ويو ۽ هن رڙ ڪري چيو،”سائين هي قلندر جا پئسا آهن، هي ڇا ٿا ڪيو؟ “
مون هن کي سمجهائيندي چيو تہ،”تون ان ڳالھہ جي ڪا بہ ڳڻتي نہ ڪر، مان سائين جو مريد آهيان، سائين سدائين وٺندو آهي، اڄ سائين منھنجي ننڍڙي کي خرچي ڏني آهي، مان ڄاڻان تہ قلندر ڄاڻي، اسان پاڻ ۾ ٺھي وينداسين، تون وچ ۾ نہ پئو.“
مون ڏٺو تہ هو همراھہ صفا بوکلائجي ويو. سو ڪاوڙ ۾ چيائين، ”سائين جي ڏيو نہ ٿا تہ پوءِ هي پئسا کڻو تہ نہ، هي اسان جي روزي آهي.“
مون هن کان پڇيو تہ،”توکي اوقاف کاتي وارن هتي رکيو آهي يا تون اوقاف کاتي جو ملازم آهين.“
چيائين،”نہ سائين مان اوقاف جو ملازم ناهيان، بس روزي پيا ڪيون.“ سو هن قسم جي حرڪت لال سائين جي اندر درگاھہ ۾ بہ ٿئي پئي. جتي ماڻھن کي هرکائڻ لاءِ وڏا وڏا نوٽ رکي ماڻھن کي اشارو ڪن ٿا تہ توهان بہ اهڙا نوٽ رکو.
سو هتي بہ گوتم جي آڳنڌ تي بہ اهو ئي سلسلو هليو پئي. ساڳيو ئي ملن جيان لٽڻ وارو فارملو هتي بہ لاڳو هيو. ماڻھن کي لٽڻ ۽ ڦرڻ جو اهو فارمولو دنيا جي مڙني درٻارن، مندرن، درگاهن، گرجاگهرن، مسجدن ۽ آشرمن ۾ سالن ۽ صدين کان لاڳو آهي. مذهب جي آڙ ۾ سادو ماڻھو صدين کان پئي لٽجندو رهيو آهي. اهو پوءِ کڻي قلندر جي مزار هجي، ڀٽائي جو روضو هجي يا وري عبدﷲ شاھہ اصحابي جي مزار.