باس باسڻ وارو منتر
ٿائي ٻولي تہ پاڻ سڀني مان ڪنھن کي بہ نہ ٿي آئي. پر انگريزي ۾ جيڪو لکيل هو سو ان جو متن هيٺين ريت هيو. اصل ۾ هي هڪڙو منتر هيو، جيڪو عقيدتمندن لاءِ اتي لکرايو ويو هو تہ جيئن اهي اتي اچي، پنھنجي من جي مراد کي ماڻڻ لاءِ پڙهن:
Lord Buddha’s Relics Mantra
A-Hang Bu-Chae-MiTou-Ra- Toh
A-Hang Bu-Chae-Mi Ta-Tue- Yo
A-Hang Bu-Chae-Mi Sup-pa- Soe
Repeat 1 ، 3 ، 5 ، 7 ، 9….times ، then make a wish
مطلب تہ هي بہ هڪڙي دعا ئي هئي، جيڪا، هتي ايندڙ هر مرد توڙي عورت پڙهي پنھنجي من جي مراد ماڻي سگهي پئي. پر اسان پنھنجي مٺڙي ٻولي سنڌيءَ ۾ ئي پنھنجي من جي مراد جي من ئي من ۾ تمنا ڪري ويٺاسين، ان اميد سان تہ گوتم اسان جي ٻولي ضرور سمجهندو هوندو. سو هرڪنھن اکيون ٻوٽي هٿ ٻڌي پنھنجي دل جي تمنا لاءِ دعا گهري هئي. اتان فارغ تي پاڻ جيئن ئي مٿي ڇت تي چڙهي جيئن آياسين تہ هتي وري منظر ئي ٻيو لڳو پيو هيو. مسجد جي نيلن جھڙا سفيد رنگ جا savour هر طرف لڳل هيا، جيڪي اندر جي اونداهي رات کي بہ ڏينھن جو روپ ڏيئي شرف بخشي رهيا هيا.
تمام خوبصورت نموني سان سينگاريل هي مندر صاف شفاف ۽ بھترين ماحول جي عڪاسي ڪندي سک ۽ شانتي جو ڄڻ تہ هڪڙو آکاڙو هيو. سچ تہ هي ماحول اسان جي من کي موهي رهيو هيو. پاڻ کي ائين لڳي رهيو هو تہ ڄڻ اسان هيترن سارن گوتم ٻڌ جي مورتين جي سامھون اچي ڄڻ تہ سڌارتا جي ديس ۾ پھچي ويا هجون. اهڙي ديس مان ائين ئي نڪري وڃڻ تي دل نہ پئي چوي ۽ نہ ئي دل چوي پئي تہ گوتم کان ايترو جلدي ۾ موڪلايون. اڃان تہ گوتم جي فلسفي تي گوتم سان سير آميز گفتگو بہ ڪرڻي هئي. انھي ئي ٻڏتر ۾ هياسين تہ مٿان مينھن جو هڪ دفعو ٻيھر مھربانيون ٿي ويون ۽ اوچتو ئي اوچتو برسات شروع ٿي ويئي هئي.