الوداع بينڪاڪ
اڌ منو ڪلاڪ کان پوءِ K.F.C جو آرڊر بہ پھچي ويو هو. مطلب تہ مانجهاندو گهٽ ريفريشمينٽ وڌيڪ هيو. پاڻ ريفريشمينٽ ڪري، ڪي ايف جي باقيات ڊسٽ بن ۾ اڇلائي، پنھنجا بيگ کڻي هوٽل مان هيٺ لٿاسين. هن دفعي هوٽل جي ڪائونٽر تي جوان ڇوڪري سان گڏ نوجوان ڇوڪرو بہ ويٺو هيو. پنھنجن بيگن جا اتي ئي پيل ڊجيٽيل اسڪيل تي تور ڪئيسين. جن جو وزن جھاز جي گهرج کان مٿي نہ هيو.
شڪر ڪيوسين. پوءِ ڪائونٽر تان ٽيڪسي گهرائي، بينڪاڪ ايئرپورٽ پھتاسين. هڪ دفعو ٻيھر جاني جا قرب جو هن ايئرپورٽ تي هميشہ جيان هاءِ ڪلاس جي آئس ڪريم کارائي. پاڻ هاڻي صفا بالم ٿي ويا هياسين. نيٺ بورڊنگ شروع ٿي ويئي. بورڊنگ جي عمل کي پورو ڪري، پاڻ جھاز ۾ اچي ويٺاسين. مون ڏٺو تہ ڪافي مسافر پنھنجون سيٽون تلاش ڪندي اندر داخل ٿي رهيا هيا. هڪڙي ليڊي ڪنھن ٻي ماڻھو جو بيگ مٿان ڪڍي ٻي هنڌ رکي ڇڏيو هو. هوءَ اڪيلي سر هئي. هن جي پاسي ۾ ڪو اوپرو مرد هيو. پر ٿوري ديرکان پوءِ هڪڙو همراھہ آيو. هن دير ئي نہ ڪئي ۽ ان ليڊي جو بيگ ڪڍي، ان عورت کي واپس ڏيندي پنھنجي ڪاوڙ جو اظھار ڪيو. ليڊي اڪيلي هئي. ان ڪري گهڻي ڇيڙ نہ پئي ڪري. پر هن جي چھري تي پڻ ڪاوڙ جا آثار نمايان نظرپئي آيا. ڏسندي ڏسندي جھاز رن وي تي ڊوڙڻ لڳو. نيٺ انائونسمينٽ ٿي تہ پاڻ جناح ٽرمينل تي لينڊنگ ڪيون پيا، توهان پنھنجا سيٽ بيلٽ ٻڌي ڇڏيو. پنھنجي ڌرتيءَ جي مٽيءَ جي سڳنڌ ئي نرالي ۽ موهيندڙ آهي. ان ڪري لينڊ ڪرڻ مھل جيڪا سرهائي رڳ رڳ ۾ سمائي ويئي هئي، ايئرپورٽ تي ئي نوڙي ڌرتيءَ کي سلام ڪري، سجدو ڪيوسين. اها ڳالھہ بيان ڪرڻ کان بالاتر آهي. اهو سچ آهي تہ ”وطن جي حب ايمان جي نشاني آهي.“ سو دل ڀرجي آئي هئي. ڀٽائي جا لفظ آهن تہ ” حيف تنين هوءِ، وطن جن وساريو.“ يا شيخ اياز جي مطابق تہ:
سنڌو ديس جي ڌرتي توتي، پنھنجو سيس نمايان مان،
مٽي ماٿي لايان مان...
Hazrat Ali (A.S)
Keep your thoughts cleaner than pure water. As water drops make a river ، thoughts make character and faith.