سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

بتيلا، سمونڊ ۽ موت

هاڻيِ اسان ٻيھر پنھنجي ساڳي ئي پاڻيءَ واري وڏي جھاز ۾ هياسين. هر ماڻھو مستيءَ ۾ مست هيو. سڀ جيمز بانڊ جا نظارا ڏسي خوش ٿي ويا هيا. ويندي مھل (جڏهن اسان جيمز بانڊ آئيلينڊ کان اڳ ۾) جھاز جي ڪپتان اهو اعلان ڪيو هو تہ اسان کي هڪڙي ٻيٽ ۾ وڃڻو هو، پر موسم جي خراب هجڻ جي ڪري اسان اتي نہ ٿا هلي سگهون.
ان ڪري ان خوبصورت ٻيٽ جي درشن کان پاڻ محروم رهجي ويا هياسين. ان کان پوءِ اسان جيمز بانڊ پھتا هياسين. سو هينئر ڪجهہ مفاصلي کان پوءِ هڪڙو ٻيو جبل سامھون آيو آهي. جھاز ان جي ويجهو بيھي رهيو هو. هن سان گڏ ٻيو جھاز بہ لڳي ويو هيو. ان جھاز جي رسن کي هن اسان واري جھاز سان ملائي ٻڌو ويو هو. تہ جيئن ٻيئي جھاز هڪٻئي جي سپورٽ ۾ ٻڌل رهن ۽ چرپر نہ ڪن. اسان جي جھاز واري عملي اسان سڀني سياحن کي اي بي سي ٽيم ۾ ورهايو هو. هر هڪ ٽيم کي هو ننڍڙين پلاسٽڪ جي ٻيڙين ۾ لاهي سمونڊ جي پاسي ۾ جبل جو سير ڪرائڻ لاءِ وٺي پيا وڃن.
اسان جي جھاز جي پويان ٻڌل اٺ /ڏھہ ننڍڙين ٻيڙين ۾ هوا ڀري انھن کي هيٺ سمونڊ ۾ لاٿو ويو هو. سڀ کان اول اي ٽيم جي ماڻھن کي ٻہ ٻہ ڪري، جھاز مان لاهي اڳتي سمونڊ ۾ جبل جي اندران چڪر هڻائي اچن پيا. هي ڏاڍو سٺو تجربو هيو. پر هن ۾ هڪڙو وڏو جوکو/جوکائتو ڪم هيو، اهو هيو تہ ننڍڙي پلاسٽڪ جي ٻيڙي جو توازن هيٺ مٿي ٿي سگهي پيو.
جنھن جي ڪري ٻيڙي اونڌي بہ ٿي سگهي پئي. نتيجي ۾ سرتان سانگو لاهي بہ سگهجي پيو. خاص ڪري وڏي ٻيڙي کان اسٽيل جي ڏاڪڻ جي ذريعي هيٺ لھي ننڍڙي ٻيڙي ۾ شفٽ ٿيڻ وارو عمل ڏاڍو ڏکيو هيو. ڇو تہ جھاز مان لھڻ مھل ٻيڙي تمام هيٺ هئي، ان ڪري ڏاڍو سنڀالي پير رکڻو پوي پيو. سنهڙي ماڻھن لاءِ تہ مسئلو نہ هيو پر جيڪي ٿلھا يا ٿلھيون عورتون هيون انھن لاءِ ڏاڍو ڏکيو ڪم هيو.
اي بي ٽيم وارا سياح سڀ چڪر هڻي آيا هيا. سڀني کي ڏاڍو مزو اچي ويو هو. واپسي ۾ سڀ ڏاڍا خوشگوار موڊ ۾ واپس اچي رهيا هيا. عورتن جا موڊ مردن کان وڌيڪ چمڪي رهيا هيا. هاڻي اسان ”سي“ ٽيم وارن جو وارو هيو. سو مٿان برسات بہ شروع ٿي وئي هئي. پاسي واري جھاز جي ٻيڙين جو رنگ ڦڪو هيو ۽ اسان جي جھاز جي ٻيڙين جو رنگ نيرو هيو. ڪٿي پريان وري ڳاڙهي رنگ جون ٻيڙيون بہ نظر پئي آيون. اهي سڀ رنگين ٻيڙيون جڏهن سمونڊ ۾ ترڻ لاءِ هيٺ لٿيون هيون تہ سچ تہ واھہ جو منظر هيو ۽ واھہ جو مزو اچي ويو هو. اهو منظر ڏسڻ وٽان هيو. ٻيڙين جا رنگ ۽ سمونڊ جو رنگ، مٿان وري بارش جو رنگ، ماحول ۾ رومانس جو نشو پيدا ڪري ڇڏيو هيو.
هر ٻيڙي واري ناکئا جي ڊريس جو رنگ بہ الڳ هيو. مٿان سياحن جي ڪپڙن جو رنگ بہ مختلف هيو. ٿوري دير لاءِ پنھنجي جھاز تان سمونڊ ۾ نظر وڌي سين تہ هر طرف رنگين رنگن واريون ٻيڙيون نيري رنگ جي سمونڊ تي ائين تري رهيون هيون، جيئن مختلف رنگن وارا پوپٽ مختلف گلن جي مٿان ڀيرا ڏيندا آهن. سمونڊ جي ان ٽڪري تي ٻيڙين جو راڄ هيو. اسان جي جھاز جي عملي جو هر ملازم ڏاڍو ماهر ۽ ڦرتيلو هيو. جيڪي ٻيڙي جي ڪنڊ تي ويٺي ٻنھي چپوئن سان ٻيڙي کي اڳتي ڌڪڻ لاءِ چپوئن کي پوئتي پاڻي ۾ڌڪي رهيا هيا. انھن ننڍڙين ٻيڙين ۾ هڪ ناخدا ۽ اڳيان ٻہ ماڻھو ويھاريا ويا هيا، جن ۾ هڪڙو سياح ٻيڙي جي صفا اڳيان، ٻيو ٻيڙي جي صفا وچ ۾ مطلب تہ جيئن ٻيڙي جو بيلينس برقرار رهي. هاڻي اسان جو وارو اچي ويو هو. مان ۽ ڊاڪٽر هيٺ لٿاسين. ڊاڪٽر لھڻ سان ئي مشڪري شروع ڪئي. مذاق مستي ۾ پنھنجي جسم کي لوڏي، ٻيڙي کي لوڏڻ جي ڪوشش ڪرڻ لڳو. مون ڊاڪٽر کي چيو،” ڊاڪٽر ائين نہ ڪر يار، ڪٿي ٻيڙي نہ اونڌي ٿئي، هي سمونڊ آهي.“