وين ڊرائيور جو فراڊ
پاڻ سڀ هاڻي مين روڊ ڏي نڪري آياسين. گيٽ کان جيئن ئي ٻاهر نڪتاسين تہ اهو ڊرائيور ۽ ان سان گڏ هڪڙو ٻيو همراھہ موٽر سائيڪل تي اسان جي پويان آيا، انھن سان گڏ هڪڙو خطرناڪ ڪتو پڻ هيو. پاڻ اتان ٻاهر نڪري وري هڪڙي وين کي گريب ڪئي هئسين. انھيءَ دوران ئي پرتاب آن لائين ڪمپلين سان گڏ ايمرجنسي نمبر گوگل تان سرچ ڪري پوليس کي ڪال ڪري چڪو هو. هنن همراهن جڏهن اهو ٻڌو تہ پوليس سان ڳالھائين ٿا تہ هو اتان ئي موٽي ويا.
ٽيڪسي وارو اچي ويو. هي اهو ئي ٽيڪسي وارو هو، جنھن کي هن واپس ڪري ڀڄائي ڇڏيو هو. هن اسان کان ماجرا پڇي جنھن تي اسان هن کي سڄي صورتحال ٻڌائي. هو سمورو معامرو سمجهي ويو هو. ان ڪري هو هن معاملي جو اکين ڏٺو شاهد هيو. پاڻ جيئن ئي سڀ ان دڪان/ٽريول ايجنٽ واري آفيس پھتاسين، جتان اسان ڦي ڦي آئلينڊ جو ٽڪيٽون بوڪ ڪرايون هيونسين. ان مھل آفيس ۾ ان ليڊي مالڪياڻي جي جاءِ تي ڪو نوجوان ڇوڪرو ويٺو هيو. هن ڊرائيور پاڻ سڄي ڳالھہ ان دڪاندار ايجنٽ کي ٻڌائي.
اسان سڀ هن تي ڏمريا پيا هياسين تہ توهان جي ڏيتي ليتي جي چڪر ۾ اسان کي تڪيلف ٿي. هن وين واري جي سڄي ڳالھہ غور سان ٻڌي، هون بہ جھاز واري ڪمپني هنن سان پيمينٽ جي اشو تي رابطي ۾ هئي. سو هن معذرت ڪئي، اسان کان معافي ورتي. وين واري کي پاڻ پئسا ادا ڪيا. اهو سڀ ٺيڪ هيو پر Sea Angel وارن جو طريقو غلط هيو.
اسان جي شڪايت تہ آن لائين موڪليل/ ٿيل هئي، پوءِ ڇا ٿيو. يا کڻي چئجي تہ ڇا ٿيڻو هو؟ ان جي ڪا بہ خبر نہ پئجي سگهي ۽ نہ ئي وري اسان مان ڪنھن ان شڪايت جي بعد ۾ پوئواري ڪئي. هي ڦي ڦي وارو تجربو انتھائي تڪليفده ثابت ٿيو. پر ان ڪري چوندا آهن تہ ”مڙس مئو، وزن جي خبر پئجي ويئي.“