سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

ٻہ نمبر ٽيڪسي وارو چاچو

”سليپ ائنڊ سائونڊ“ هوٽل جي سامھون پيٽرول پمپ هيو. هوٽل کان هيٺ لھي اچي، ٽيڪسي جو انتظار ڪرڻ لڳاسين. ڪافي دير بيھڻ کان پوءِ بہ ڪا ٽيڪسي نہ ملي تہ پاڻ اڳتي پنڌ ڪرڻ شروع ڪيوسين. اڳتي جيئن ئي هلياسين ۽ هلندي هلندي پٺتي ڏٺوسين تہ هڪڙو پوڙهو چاچو رڪشا وارو اسان جي پويان رڪشي ۾ اچي پيو. جنھن کي روڪڻ لاءِ هٿ جو اشارو ڪيوسين. هتي رڪشا لوتي ٽائيپ ڊگها آهن. هتان جي رڪشائن کي بہ ٽي ڦيٿا هوندا آهن، جيئن اسان وٽ ڪراچي، حيدرآباد ۾ ٽن ڦيٿن وارا رڪشا اڄ بہ هلن ٿا، پر هتان جا رڪشا وري ڊيگهہ ۾ اسان جي رڪشائن کان وڏا آهن. پوڙهي چاچي رڪشا واري کي اندرا مارڪيٽ هلڻ جو چيوسين. هن پھريائين تہ پنج سو ڀات چيا. پر اسان چيوسين تہ،”پنج سو ڀات وڏا آهن. اندرا مارڪيٽ ايڏو تہ پري ڪونھي جو تون ايترا پئسا ٻڌائين ٿو.“ سو پڪائي ڪندي اسان هن کي ٻہ سو ڀات چيا، پر هو نہ مڃيو، وري چار سو ڀات تي آيو ۽ بعد ۾ ٽي سو تي ۽ آخر ٻہ سو ڀات تي بہ راضي ٿي ويو پر پوڙهو ڏاڍو پڪو هيو.
مطلب تہ توهان کي هن ملڪ ٿائيلينڊ ۾ پڪائي ڪرڻي پوندي. تڏهن توهان کي وڃي ڪجهہ فائدو پوندو. ان ڪرايي تي اسان بہ مطمئن ٿي وياسين ۽ سڀئي ان رڪشي ۾ ويھي رهياسين. هن قسم جي ٿائلينڊي رڪشا ۾ ٻن ڄڻن جي ويھڻ جي گنجائش هوندي آهي، پر سوڙھہ سنگهوڙ ۾ ٽيون ماڻھو بہ ويھي سگهي ٿو. پرجيئن تہ اسان چار ڄڻا ان ۾ اچي وياسين. ان تي رڪشا وارو بہ حيران هيو تہ هي چار ئي ڄڻا ڪيئن ماپي ويا آهن. هون تہ هي رڪشا ڏاڍو ڪشادوآهي پر سيٽ فقط پوئين پاسي جي اٿس. خير جڏهن اسان جي منزل آئي تہ مون کي رڪشا واري تي ڏاڍي مٺيان لڳي، ڇو تہ رڪشي وارو پنھنجي پرس مان خوبصورت عورتن جو تصويرون ڪڍي، اسان جي اڳيان رکيون. چوڻ لڳو،” صاحب ! هنن مان جيڪا وڻيو، مون وٽ سڀ آهن.“
رڪشي واري جي ان حرڪت تي اسان سڀ هڪٻئي کي ڏسندي، ڏاڍا ششدر ٿي وياسين تہ هن رڪشي واري جا ڪم ڏسو. پر پوءِ سمجهي وياسين تہ هتي هر ماڻھو ظاهرطور تي هڪڙي ڌنڌو ٿو ڪري پر ان جي پٺيان هن جا ٻيا ڪم هوندا آهن.
سو اسان تصويرون غور سان ڏٺيون، هن وٽ ننڍي عمر جو ڇوڪريون هيون، جيڪي انتھائي خوبصورت هيون. پر هي موقعو نہ هيو، نہ ئي وري اهڙي ڪم لاءِ ذهني طور تي تيار هياسين. ڇو تہ اسان جي ذهن ۾ واپسي هئي ۽ ان لاءِ خريداري ڪرڻي هئي ۽ اسان کي اندرا مارڪيٽ وڃڻو هيو. ان ڪري اسان هن کان معذرت ڪندي، ائين معافي ورتسين ڄڻ تہ غلطي ئي اسان جي هئي. هو رڪشي وارو مايوس ٿي ويو هو ۽ اسان کي مايوس نظرن سان ڏسي رهيو هو ۽ دل ئي دل ۾ پڪ سان گاريون ڏيندو هوندو. ويچارو پوڙهو رڪشي وارو!