سيڪس اسٽريٽ ۾ ماڻھن جو ميلو
اسان گهمندي هڪڙي گيٽ کان ٻي بلڊنگ ۾ داخل ٿياسين. ساڄي پاسي کان سيمينٽ جي ڏاڪڻ کان چڙهي مٿين فلور ۾ داخل ٿياسين. هيٺ مين گيٽ تي سيڪيورٽي فورسز جا ڪيترائي جوان نظر آيا، جيڪي فقط ان ڪري بيٺا هيا تہ ڪٿي ڪو بدمعاش بدمعاشي نہ ڪري. سو اهي ايندڙ ويندڙ سياح جي تحفظ لاءِ بيٺا هيا. مٿين فلور جي گيلري جي ديوار تي ڪيترائي ٺڪر جا پاٽوڙا پيل نظر آيا. جن ۾ گل، اگربتيون، ٻيو پوڄا پاٺ جو سامان سر عام نظر آيو هو. مختلف قسمن جي شين جي پوڄا سرعام ٿي رهي هئي.
ڪٿي ڪٿي مون کي ڏاڍي حيرت ٿي تہ انھن پاٽوڙن ۾ ”لنگم“ ڪاٺ جو يا پلاسٽڪ جو پڻ رکيل هيو، جنھن تي بہ گل ۽ اگربتيون ٻري رهيون هيون. هون تہ ماضي ۾ لنگم سان گڏ ”يوني“ جي بہ پوڄا ٿيندي رهي آهي پر هتي تہ ڪيتريون ئي يونيون هونئن ئي پوڄا لاءِ قطار ۾ بيٺيون هيون. تاريخي تلخ حقيقتن کي ذهن جي اسڪرين تي ڏسندي، ان ماحول جي مانڊاڻ کي مچائيندڙ دماغن کي داد ڏيندي اڃان بہ اڳتي پنڌ پياسين.
سو اسان ائين ئي هلندا رهياسين ۽ ماحول کي جاچيندا رهياسين. پوڄا پاٺ جي بازار ايڏي گرم هئي، جو هٿ جي ڇھاءُ سان آڱريون ئي سڙيو پون. سونھن ۽ سيڪس جون عبادتون عروج تي اٽڪي پيون هيون. محبتن جو ماحول ڀرپور متل هيو. پر اسان سڀ قرب جا ڪٺل ڪافر، عشق جي عبادتن جو چاهيندي بہ موڊ نہ ٺاهي سگهياسين. جنھن بہ فليٽ جي ڪمري جي اڳيان گذريون پيا، اتان پيار جي پڪار سان گڏ، عاشقيءَ جا اشارا ڪندي سڏ پيو ٿئي تہ؛”اچو نہ اندر، ٻاهر ڇو بيٺا آهيو، اسين سڀ توهان جي درشن لاءِ هي سيج سجائي آهي.“
ايڏي قرب کان پوءِ بہ جيڪڏهن ڪنھن جو سڏ نہ ورنايون ها تہ سچ تہ پاڻ محبتن جا منڪر هجون ها، پر پاڻ ائين نہ ڪيو. ڪيترن ئي فليٽن ۾ اندر بہ داخل ٿياسين پر اندر ايڏي رش ڏسي، هٻڙ ڌٻڙ، هبس، گهُٽ ٻوسٽ ۽ شور گوڙ جو ڪن چيريندڙ آواز ٻڌي، ٻاهر نڪري پئي آياسين. ڪجهہ دوستن جو تہ اتي ساھہ ٻوساٽجي پيو، پر ڪن دوستن کي اندر سڪون ئي راحت پلئي پئي پيو. جن جي اها خواهش هئي تہ اتان نڪرجي ئي نہ. سو اهو گول چڪر ڪاٽي هيٺ لھي آياسين.
هي مين واڪنگ اسٽريٽ هئي. هتي ڪيترائي سيڪس جا لائيو شو هليا پئي. هنن شو ڪرڻ وارن جا هيٺ روڊ تي ڪيترائي ايجنٽ پوسٽر کڻي گراهڪن کي ڦاسائي اندر وٺي پئي ويا. اسان کي بہ هڪڙي اينجٽ ائين ڦاسائي اندر وٺي ويئي، جيئن ڪا ٻلي ڪبوتر جو ٻچو چڪ ۾ ڦاسائي کڻي ويندي آهي. گيٽ تي چيڪنگ ڪئي وئي. مون وٽ پاڻي جي بوتل هٿ ۾ هئي، جيڪا ڪلب کان ٻاهر ئي رکڻي پئي. جنھن کي اندر ڪلب ۾ کڻي وڃڻ جي اجازت نہ ڏني ويئي. موبائيل فون يا ڦوٽو گرافي جي اجازت ٺپ نہ هئي.
هن اسٽريٽ ۾ ايندي مون کي سائين الطاف شيخ جي سفرنامي”اي جرني ٽو ٿائلنڊ“ جي ٽائيٽل بيڪ پيج تي لکيل ڪجهہ بھترين جملا ذهن تي تري اچن ٿا. جنھن ۾ لکيل آهي تہ؛
”Sex ڪو چاڪليٽ تہ نہ آهي جو ايندي ويندي پيو کائجي. وڌ ۾ وڌ ماڻھو هڪ دفعو خواهش پوري ڪري سگهي ٿو. هتي تہ هر ڪلاڪ کان بعد ڪا ڇوڪري وٺيو اچن. مون کي ايندو ڏسي انھن ٻن ٿائي ڇوڪرين مان هڪ مون وٽ اچي بيٺي. ويھن سالن جي ڪا مس ٿيندي. اڌ اگهاڙي ڊريس ۽ شر انگيز حد تائين ولوله خيز لڳي رهي هئي. بئرو چوڻ لڳو،”سائين ٿڪل هوندو، ڪلاڪ زور ڏيڻ جا فقط هڪ سو ڀات. هزارين مساج پارلر آهن. جن مان هر هڪ ۾ ڪيئي نوجوان ٿائي ڇوڪريون شيشي جي ڪمري ۾ ويھي ۾ گراهڪن جو انتظار ڪن ٿيون. هنن مان هر هڪ صبح کان شام تائين، چپن، ڳلن تي ٿلھي ميڪ اپ جا تھہ چاڙهي، اڌ اگهاڙي لباس ۾ ، هر ايندڙ ماڻھوءَ ڏي دعوتي ۽ نماڻين نگاھہ سان نھاري ٿي جيئن کيس پسند ڪيو وڃي. ٿائيلنڊ جو هي شھر پتايا فقط رنڊين، کنڊين، ڀڙون، ڪنڃرن ۽ کدڙن کان مشھور ناهي، پر هتي چور ۽ ڳنڍيڇوڙ بہ گهمندي ڦرندي نظر اچن ٿا.“..