سفرناما

ٿائيلينڊ جا ٿاڪَ

ٿائيلينڊ دنيا جو اھو ملڪ آھي جيڪو ڪڏھن بہ ڌارين جي غلاميءَ ۾ نہ رھيو آھي ۽ ٿائي لفظ جي معني ئي آزاد آھي. بلوچ صحبت ٿائي ماڻھن جي سڀاءَ کي سھڻي نموني بيان ڪيو آھي. ھن ڪتاب ۾ ٿائيلينڊ جي خوبصورتين، اتان جي صفائي سٿرائي، آزادي ۽ اتان جي ماڻھن کي منفرد انداز سان لکيو آھي. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ سفرنامو آھي جيڪو نائيٽ ڪلبن جي رنگين حسناڪين کان وٺي قدرتي جزيرن ۽ سامونڊي بيچ جي اھڙي تہ خوبصورت منظر نگاري ڪري ٿو جو عام پڙھندڙ کان وٺي تخليقي صلاحيت رکندڙ شاعر اديب ۽ ليکڪ پڻ ان منظر نگاري مان نڪور تخيلقون پيدا ڪري سگهن ٿا.

Title Cover of book Thailand jaa thaak

نمونيباز عاشق مزاج ڊرائيور جو جادو

هي هڪڙو سنگل باڊي مون جيان، پر وکري اسٽائيل جو ڊرائيور هيو. ظاهري ڏيک مان لڳي پيو تہ هن جو ڊرائيونگ تي زور گهٽ پر پاڻ کي ٺاهڻ تي ڪجهہ وڌيڪ هيو. اسٽائلش ڪائو بواءِ وارو گول گول ٽوپلو مٿي تي پاتل، هٿن ۾ زنجيري، آڱرين ۾ منڊيون، ڪاري جينز ۽ ڀڀڪيدار شوخ رنگ جي شرٽ پاتل هي نوجوان ڊرائيونگ سيٽ تي ويٺو، جنھن کي اسان ٻڌايو تہ اسان کي ”يونگ هوٽل“ تي وڃڻو آهي. هن هڪدم اسان جي ڳالھہ سمجهي ورتي هئي. هن جي عاشق هئڻ جو پڪو ثبوت مون کي اهو ملي ويو تہ هنن جي ڪنن ۾ ايئر پاٽس لڳل هيا.
ٻہ موبائيلون گاڏيءَ جي ڊيسڪ تي هن جي اڳيان کان پيون هيون. هڪڙي سان هو گوگل ميپ هلائي رهيو هيو ۽ ٻي سان عشق جي چڪي. جنھن موبائيل تي هو گوگل ميپ جي مدد سان رستي تي هلي رهيو هيو. ان موبائيل سان هو ڇيڙ ڇاڙ ڪرڻ جي جرئت نہ ڪري رهيو هو، جڏهن تہ ٻي موبائيل سان هو حرڪت ڪندي ٿڪجي نہ پيو. هو مسلسل فون تي ڳالھائيندو پئي آيو. اسان مان ڪنھن کان بہ هن حال احوال وٺڻ جي ڪوشش نہ ڪئي هئي. ان ڪري اسان بہ هن کي لفٽ نہ ڪرائيندي لت ڏيئي سمھي پياسين. سفر جي ٿڪاوٽ جي ڪري اسان کي ننڊ جو گهيرٽ اچي ويو هو. ايئرپورٽ کان هوٽل تقريبن 2 ڪلاڪ کن جي ڊرائيو تي هيو. واقعي اسان جي هوٽل ايئرپورٽ کان گهڻو پري هئي. پر جتي اسان جو هوٽل هيو، اهو علائقو اصل ۾ هيو بينڪاڪ جي شھر جو مرڪز. ان ڪري هن يانگ هوٽل جي چوائس ڪئي ويئي هئي.
ڊرائيور ڏاڍو ڦڙتيلو، تيز، چالاڪ قسم جو جوان هيو. هو سڄي واٽ فون تي گفتگو بہ ڪندو هليو، يقينن هو پنھنجي پريمڪا جي پريم ۾ گرفتار هيو. سو عشق ۽ مشڪ لڪڻ جا آهن ئي ڪونہ. پر گهڻائي ڪنھن بہ شيءَ جي ماڻھوءَ کي نيٺ ٿڪائي وجهندي آهي. رستي ۾ هڪڙي جاءِ تي همراھہ بريڪ ڏني، ڪار کي سائيڊ ۾ بيھاري، اسان کي ٻڌائڻ بنا ئي تڪڙ ۾ هيٺ لٿو. سامھون پيشاب خانہ ٺھيل هيا، هو تڪڙي ان ۾ گهڙي ويو. مون کي لڳو تہ همراھہ کي ريلي منجهائي ڇڏيو هيو. سو وري ريلو ڪري، تڪڙ تڪڙ ۾ سگريٽ جا سوٽا هڻي ٻاهر نڪري آيو.
اصل ۾ مون محسوس ڪيو تہ هو سگريٽ جو موالو هيو ۽ هن کي ڊرائيو ڪندي ڪافي ٽائيم ٿيو هو. هن سگريٽ نہ دکايو هو. ڇو تہ هو ٽيڪسي ۾ اندر ڪنھن بہ صورت ۾ سگريٽ نہ پيو دکائي سگهي. ان ڪري هو ٻاهر وڃي هڪ ڌڪ سان ٻہ شڪار ڪري آيو. پيشاب بہ ۽ سگريٽ بہ ڇڪي آيو.
هاڻي هو ٻيھر ڊرائيونگ سيٽ تي اچي ويٺو. هو تمام وڏي اسپيڊ ۾ ڪار هلائي رهيو هيو. وچ تي چوراهي وٽ اوچتو ڪا عورت اسڪوٽر تي هن جي اڳيان اچي ويئي. جنھن کي هن بچائيندي، ان اسڪوٽر واري کي پويان ٺوڪي ڪڍيو. پو تہ همراھہ ڪار کي بريڪ هڻي اتي ئي هيٺ لھي ويو. غلطي ان عورت اسڪوٽر واري جي هئي. ڇو تہ موڙ وٽ پوئتي ڏسڻ بنا ئي هو مين روڊ تي لھي پئي هئي ۽ اسان جي ٽيڪسي اسپيڊ ۾ هئي. هن ليڊي اسان واري ڊرائيور کان معذرت ڪري جان ڇڏائي. نيٺ گوگل جي مدد سان ڦري ڦري، ڳولھي ڳولھي هو اچي هوٽل زنگ جي سامھون بيھي رهيو. هن چيو،” اها ئي هوٽل آهي زنگ.“ اسان بہ آرس ڀڃيندا هيٺ لٿاسين. سامان لاهي هن جو شڪريو ادا ڪيوسين.
هن هوٽل کي سڄو ئي هلڪو وانگڻائي رنگ ڏنل هيو. جيڪو سڀني کان منفر۽ مختلف پئي لڳو. هاڻي مان توهان کي اهو ٻڌائيندس زنگ هوٽل جو ڪھڙو ماحول هيو، ڪھڙا عجيب اصول هيا ۽ هي هوٽل جديد تقاضائن مثل ڪيتري اپ ڊيٽڊ هئي. ڇا تہ ڪمال جي هوٽل هئي. هي هوٽل جاني جي پسند تي ئي بوڪ ڪرائي وئي هئي.