انگريزياڻيءَ جو اوچتو ٽڪر
هوءَ بہ ڦٽ پاٿ تي هلندي اهو ڪم ڪري رهي هئي، تہ مان بہ قديمي عمارتن سان ڳالھائيندي هلندو پيو اچان. ٿورو اڳتي اڃان چند قدم مس کنيا تہ هڪڙي دڪان جي ٻاهران ڏيڍي وٽ، ڪنھن آرٽسٽ جي شھڪار تصوير پينٽ ٿيل هئي. مان ان تصور جي تصور ۾ گم ٿي ويو هئس ۽ ان جو ڦوٽو ڪڍي رهيو هوس تہ اوچتو هوءَ مون سان ٽڪرائجي وئي. هن مون کي ايڏو زور سان ٽڪر هنيو هو، جو منھنجي موبائيل ذري گهٽ هيٺ ڪئي پئي هئي، پر مون اها جهٽ ڪري پڪڙي ورتي ۽ ڪِرڻ کان بچائيندي، هن کي معذرت ڪندي هن کي sorry چيو. هن چيو تہ،” نہ نہ غلطي منھنجي آهي، ان ڪري مان توهان کان معافي ٿي وٺان. “ مون مرڪي چيو،” ڪا ڳالھہ ناهي، مان بہ هن تصوير جي فن ۾ گم ٿي ويو هئس، ڇو تہ جنھن بہ ڪلاڪار هن ڀت تي هي تصوير ٺاهي واقعي ئي هو ڪمال جو ماڻھو هوندو، جيئن توهان کي خلقڻ وارو بہ ڪيڏو نہ حسين هوندو.“
هيءَ ڪلين شيون مرد جي تصوير هئي. هن کي اکين تي چشمو پاتل هيو. ۽ هو سوچڻ واري انداز ۾ ويٺو هو. هن جو هٿ کاڏي تائين هيو ۽ هن جي اشهد آڱر چپن تائين اڀي ٿيل هئي. هن جي وائيٽ ڪالر جي هيٺان انگريزي ۾ لکيل هيو ؛ Street Art
King Bhumibal
2th Happy paint
هن منھنجن لفظن ڏانھن ڪو بہ ڌيان نہ ڌريو هو. هاڻ هن جو ڌيان ان تصوير ڏانھن هيو. هن بہ ان تصوير کي غور سان جاچي پئي ڏٺو. پوءِ اوچتو هن کان رڙ نڪري ويئي،” او ماءِ گاڊ.“ مان هن کان معذرت ڪندي اڳتي وڌي ويس. مان سمجهان ٿو تہ منھنجا دوست پوئتي ڏسن ئي نہ پيا تہ مان ڪٿي رهجي تہ نہ ويو ها. ڇو تہ جيڪڏهن مان گم ٿي ويس تہ مون لاءِ هوٽل تي پھچڻ بہ وڏو مسئلو هوندو. ان ڪري جو مون وٽ نہ هوٽل جو نمبر ۽ نہ ئي هوٽل جو ڪارڊ هيو. سو توهان لاءِ ضروري آهي تہ جنھن دوست جو موبائيل نمبرواري سم آن هجي، اهو نمبر نوٽ ٿيل هجي. يا وري هوٽل جو ڪارڊ ضرور هجي. سو مان هن مائي کي اتي ئي ڇڏي دوستن جي پويان تڪڙيون وکون کڻڻ لڳس. جيڪي اڳتي سڏ پنڌ تي نڪري چڪا هيا.