جاني، مان ۽ رات به زخمي،
جيءَ اندر جذبات به زخمي.
گيتن مان ٿو خون ٽِمي پيو،
ڪويَلڙيءَ جي لات به زخمي.
موت گهڙيءَ جو خوف قلم تي
شاعر جي آ ڏات به زخمي.
ڪَنين ٽَڪريس ٽَهڪ-پَڙاڏا،
هُن جي ٿي سڪرات به زخمي،
چنڊَ ڪِرڻن مان لڙڪ وَهن ٿا،
پيارَ پرينءَ جي تات به زخمي.
مُندن تي آ ڪامڻ ڇانيو
بادل ۽ برسات به زخمي.
سونهنَ دُواري؛ سَئن، سوالي،
جهولي ۽ خيرات به زخمي!