خواب ڪوئي پيو سڏي ٿو ڳوٺ ڏي،
روح روزانو وڃي ٿو ڳوٺ ڏي.
نفرتن؛ بزنس جو ڌاريو روپ آ،
شور شهرن جو ڌِڪي ٿو ڳوٺ ڏي.
ڏک جڏهن ڪنهن ڀي نه هِت هُن سان ونڊيا،
هُو، تڏهن هاڻي ڀَڄي ٿو ڳوٺ ڏي.
روز خوابن ۾ ٿو هُن وٽ تون اچين،
۽ هِتان هُو خط لکي ٿو ڳوٺ ڏي.
خواهشن جنهن کي هو آندو شهر ۾،
سو جهڪائي ڪنڌ اچي ٿو ڳوٺ ڏي.
حسرتن جا درد نيڻن ۾ ڀَري،
بدر حيرت سان ڏِسي ٿو ڳوٺ ڏي.