التجائون کڻي ٿا گهرِ موٽون؛
يا سزائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
شهر ۾ ٿا وڃون خوشيون ڳولڻ،
ڪربلائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
ابتدائون ڪرڻ ٿا چاهيون، پَر-
انتهائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
پنهنجي نيڻن ۾ ڪنهن جي چاهت جون؛
ڀاوَنائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
خود غرض دوستن جي محفل مان،
ڪي دغائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
پنهنجي پيارن هٿان ٿيل زخمي-
آتمائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
وحشتن جون ڳَليون ڪِراس ڪندي؛
ڪجهه دعائون کڻي ٿا گهرِ موٽون.
دردَ-صحرا مان بدر! ياد جون-
روز ڇانئون کڻي ٿا گهرِ موٽون.