گهرَ، دروازن ۽ ديوارن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي،
خوف-وَتل هِن پنهنجن شهرن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.
ڪو ته هَوائن کي وچ رستي تي اڄ روڪي بيٺو آهي،
جو ڪَمرن جي روشندانن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.
ڪجهه درد کڻي، ڪلهه گذريو هو ڪو ماڻهو هِن چوواٽن تان،
وَهندڙ رستن جي فٽ پاٿن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.
هڪ جيڏن جون ٽوليون ٽوليون اسڪولن ڏي ويندي ڏِسندي؛
پنهنجي خدا سان، هُن جي جذبن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.
اڄ ڪنهن ساڻُ ملڻ جو شايد ڪوئي وعدو آهي هُن جو،
چولي ۽ چُوڙين جي رنگن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.
پنهنجي سڀني ساهيڙين مان زور وَڻي ٿي مونکي جيڪا،
سا چُپ آ، پَر سُرهن زلفن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.
”ڪنهن جي لاءِ لکين ٿو ويٺو نوٽبُڪن تي تون يار غزل ؟“
راتين جو مون ساڻ ڪتابن ۾ خاموشي ڳالهائي ٿي.