گلابن جيان ڪڏهن مَهڪيا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾،
ٽٽل چوڙين جيان وِکريا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾.
اسان جيڪي، ڪڏهن تشبيهه ڪعبي جي پيا رکندا هئاسين،
اچي ڳوٺان، هِتي ڀٽڪيا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾.
اسان؛ جو روشنيون ۽ رونقون ڳولڻ هتي آيا هئاسين،
صليبن جي مٿان لَڙڪيا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾.
اسان ڏي موڪليل ڀاڪرَ غلط پَتّي تي پهچايا ويا هِن،
خبر اهڙي ٻُڌي تَڙپيا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾.
خطن ۾ ڪيترين ئي ساڀيائن هيئن لِکيو آهي اسان ڏي:
”سَرابن جي پُٺيان ڊوڙيا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾!“
دغابازين کي؛ فيشن جو جڏهن کان آ مِليو، رتبو تڏهن کان-
کِليا گهٽ ۽ گهڻو سڏڪيا به آهيون؛ او شهر! تنهنجي گهٽين ۾.