پيار جي نعمت موڪل تي هلي وئي آ،
دل جي راحت موڪل تي هلي وئي آ.
گَهر جي کِڙڪين مان نفرت کيڪاريو،
شايد محبت موڪل تي هلي وئي آ.
محفل ۾ اڄ رقص هئا وحشت جا،
دل مان شفقت موڪل تي هلي وئي آ.
هُوءَ چوڙين کي پاڻ ڪري پَئي پُرزا،
هُن جي چاهت موڪل تي هلي وئي آ.
ڀُونءِ ٿَريچي اُڃ ۾ پَئي ٿي تڙپي،
رَب جي رحمت موڪل تي هلي وئي آ.
گڏ رهندي ڀي هُوءَ منهنجي ٿي نه سگهي،
پنهنجي قسمت موڪل تي هلي وئي آ.
رات جو روئي بدرَ پڇيو پئي چنڊ کان،
اڄ ڇو قُربت موڪل تي هلي وئي آ؟