سِج لهي ويو؛ پيچرن جو آ سفر جاري اڃا،
جسم ٿَڪجي پيو ۽ مَن جو آ سفر جاري اڃا.
چنڊ جي چانڊاڻ ۾ منزل چمين کي وئي مِلي،
پر، چَپن جي خواهشن جو آ سفر جاري اڃا.
هر نئين سِج ٿا صليبن ڏي قدم کڄندا وڃن،
سونهن-سَچ جي عاشقن جو آ سفر جاري اڃا.
توڙي سپنن ۽ اکين جي وچ ۾ صحرا آ وڏو،
پو به پنهنجي چاهتن جو آ سفر جاري اڃا.
ڌرتتيءَ ۾ شاعريءَ جو ڇانورو ڳولهيان پيو،
ڪِلڪ هيٺان ڪاغذن جو آ سفر جاري اڃا.
شرم کان هِن شهر آڏو ڪَنڌُ کَڄي ئي ڪو نه ٿو،
شهر جي مُنهن تي مُڪن جو آ سفر جاري اڃا.
ٿا چئو؛ هر سوچ منهنجي ٿي وڃي مقتل طرف؛
ڇا ڪيان؟ يارو! ڏکن جو آ سفر جاري اڃا.