منهنجي گهرَ جو لوڙهو اڄُ اداس لڳي ٿو،
هي تاريخي پوڙهو اڄُّ اداس لڳي ٿو.
حوض سُڪي ويو آهي گهرَ جي آڳر وارو،
بدڪن جو هُو جوڙو اڄُ اداس لڳي ٿو.
هوءَ هلِي وئي آهي ڪنهن ٻئي شهر اچانڪ،
هيءُ سمورو ويڙهو اڄُ اداس لڳي ٿو.
هڪ پُراسرار گهٽي ڀي جنهن جي ڪَڇَ ۾ آ-
سو ڇو رستو سوڙهو اڄُ اداس لڳي ٿو.
ٻيهر ڪنهن سقراط چپن تي ڪونه رکيو آ،
زهر-پيالو ڪوڙو اڄُ اداس لڳي ٿو.
پنهنجن کي ڀي بدر! لڳان ٿو اڻ واقف مان،
اک مان وهندڙ ڳوڙهو اڄُ اداس لڳي ٿو.