هوري هوري ننڊ-نگر ڏي ريڙهي وئي سانجهي،
سِج سان گڏ سڀ اونا، ٿَڪَ به سَهيڙي وئي سانجهي.
ڪنهن جي دل جي دنيا ۾ ڪو اڄ به نه آيو هو،
اُميّدن جي ڪِرڻن کي هئي ويڙهي وئي سانجهي.
ڏينهن سمورو بيٺو هو آڪاس ۾ هُو خاموش،
پوءِ تَڪڙ ۾ اُڀ تان سورج ميڙي وئي سانجهي.
رات ڏٺل سپنن جا ٽڪرا صبحَ لَڌا ها مَس،
ڪين خبر پَئي؛ ڪيئن وري سي ٽيڙي وئي سانجهي.
رولاڪِين جي سفر کان موٽي جيئن ئي گهرِ آيس،
درد جو هڪ نئون گيت وري آ ڇيڙي وئي سانجهي.
بدر!وري ڀي اڄ منزل جي ڳولا ۾ نڪتل،
ڪيئي مسافر واٽ سِڌيءَ کان ٿيڙي وئي سانجهي.