روز مِلڻ جي ويلي قَسما-قَسمي آهي،
عشق به ڪيڏو وِسواسي ۽ وَهمي آهي.
جيون جي رستي تي هلنداسون ٻئي گڏجي؛
ٿيڻو آ، يا هيءَ به ڪا خوش فهمي آهي.
تو ته ڇهيو آ ويجهائپ کان منهنجي مَن کي،
ڪير چوي ٿو پنهنجي ياري قلمي آهي.
پيار-چتر ۾ پوپٽ جهڙا رنگ ڀَرڻ لئه،
ميڙيندي ڪجهه مُکڙيون دل ٿي زخمي آهي.
رات ڊسمبر جي؛ هوءَ آئي جو بستر ۾،
ڀانيم جون مهيني جي ڄڻ گرمي آهي.
ڳالهائيندي هَٿَّ ڇهيو آ هُن جي مُنهن کي،
ڇا ته ڳلن ۾ مَکّڻ جهڙي نرمي آهي.
منهنجي ڪمري ۾ اڄ ڏاڍي مَهڪ ڀريل آ،
سونهن سان گڏ سرهاڻ جي گهما-گهمي آهي.
چارئي پهر طواف اکين جو هڪ چهري تي،
بدرُ ته يارو! ماڻهو پڪّو ڌَرمي آهي.