لڙڪن ۽ مرڪن جي وچ ۾ رستو جاڳي ٿو،
نيڻن ۾ هر وقت پيو هڪ سپنو جاڳي ٿو.
نظريّن جا گُلَّ گهڻو اڳ ڪُوماڻا هِن، پر-
اڄ به چَپن ۾ هڪڙو سُرهو نعرو جاڳي ٿو.
جئن جئن تنهنجون ڏاڍايون ٿو آءٌ وساريان پيو،
تِئن تِئن دل ۾ گهاءُ وڏو هڪ گهرو جاڳي ٿو.
دل-آڳر تان مور خوشين جا اُڏري ويا آهن،
پوءِ به من ۾ آس جو هڪڙو رشتو جاڳي ٿو.
مدّت کان اوسيئڙي جي دوزخ ۾ آهيان، ته به-
نِرڄي جيون جو بدقسمت ڏيئو جاڳي ٿو.
سارو ڏينهن سفر کان ٿَڪجي آخر سِجُّ لٿو،
هر شيءِ ننڊ آ، مان ۽ منهنجو ڪمرو جاڳي ٿو.
خوشين جو ٿي رقص ڏٺو هر ماڻهوءَ محفل ۾؛
ڪنهن به نه ڄاتو ٽهڪن ۾ ڪو سڏڪو جاڳي ٿو.
مرڪي مان نه سگهان جي يارو! ڪوشش هوندي ڀي،
سمجهو بدر جي اندر ۾ ڪو شعلو جاڳي ٿو!