ڪانگن ڪارن نانگن ڪارن
لُنبن لوٺن لغڙاين ۽ لورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
عام اتر ۾ اغوائون ۽ ڪوس ڪراچي ۾ آ ڪيڏو،
دهشت گردن ڌاڙيلن ۽ چورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
رهبر رهزن بنجي ويا ۽ ليڊر لوڀي ليکاري،
قاتل ڪانئر ڪرسين جي ير، گهورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
سُيون دوائون سرڪاري سڀ، ايم.ايس ۽ ويو عملو کائي،
پوئي پرائيوٽ اعلاجن اسٽورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
نئين نسل کي ناس ڪرڻ ۾، سنڌي ماستر سرس سڀن کان،
گوسڙ استادن تن جاهل ڪورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
ڪئيسٽي ڪُل شاعر اڄ جا، حد حيا جي اورانگهي ويا،
بي پي ڀريل بيتن ڪافين ڏورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
سينڌ ڪڍي ۽ سرما پائي، ويل وچيئن جو نڪتا نينگر،
ڳاڙهن ڳاڙهن ڳلڙن وارن، ڳورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
مفت جون مانيون کايو مُلان، روز نوان پيا ڇيڙين راڳ،
فرقيواريت، فتني بازن، ڦورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
ويڙهه وطن جي وانگيئڙن سان، واپارين جو وير وڏو آ،
ڪوڙن ڪانٽن چوٽ اگهن ۽ تورن مان ويا جهجلي ماڻهو.
جنتا جا اڄ جيب ڪٽڻ لئه، جُنگ جيالا جاڳي پيا،
ڳاڙهن واتن وارن سارن، ڇورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
اشرافن جو اوهي نه واهي، ڏوهين جي لا ڏهه ڏهه فونون،
واگهه وڏيرن صوبيدارن، سورن مان ويا جهلجي ماڻهو.
کاشا ۽ خوددار صحافي، خرچين تي پيا يار کري،
کوٽين خالي خبرن وارن ٻورن مان ويا جهلجي ماڻهو.