شاعري

ڌرتيءَ لڳن ڌاڙا

هي ڪتاب “ڌرتيءَ لڳن ڌاڙا” محترم سرويچ سجاولي صاحب جي فرزند ۽ سندس ئي دڳ تي هلندڙ ارڏي انقلابي شاعر محترم حبيب الله سانگي سجاولي جو پهريون انقلابي شعري مجموعو آهي. اڄ حبيب الله سانگي ته اسان ۾ناهي رهيو پر سندس شاعري موجود آهي.
Title Cover of book ڌرتيءَ لڳن ڌاڙا

چئوسٽا

ڪري جنرل ضياء ويٺو، قرآني فيصلا سائين،
زنا زوريءَ کان وَڌ نعري، ڀُٽي جي تي سزا سائين،
اُهو ئي چرس چَالُو آ، اُها وسڪي ملي پيئي،
اُهي چؤڪن مٿي چڪلا، کُليل کلم کُلا سائين.

****

ڀٽائي جي حضور ۾:-

ڀلي ڀونءَ ۾ ڀلو تون آنء، ڀلا سائين ڀلائي ڪر،
بُکن ماريل ڏُکن ڏاريل، ته ڏو ٿين جي سَڻائي ڪر،
سڄي تن جي ته هيءَ سنڌڙي، سُکي رکجان سڄڻ سائين،
۽ ظالم بي حيا جي تون ته بلڪل بند وائي ڪر.

****

سُڻي ساجن سُخن تُنهنجا، اچي ٿي روح کي راحت،
سوا تُنهنجي سري مُنهنجي، نٿي نرمل صفا ساعت،
پڙهي پيغام تُنهنجو اڄ، ويا ٿي ڪي چريا آهن،
مٺو تون آنءَ مٺي تُنهنجي، سندم مٺڙا مٺي ماهت.

****

تعليم جا زيور وجهي، سڀ ٻار ٻهڪائي ڇڏيو،
علم جي دولت کڻي، هي مُلڪ مهڪائي ڇڏيو.
گل گُلابي ٻارڙا، اسڪول ۾ داخل ڪري،
جاهلي ۽ ڪاهلي، ٽانڊن تي ٽهڪائي ڇڏيو.

****

ننگ ناهي جنهن به ماڻهو، کي نياڻي ننگ جو،
سو ته آهي ڄڻ مِروڪو، صاف ثابت جهنگ جو،
ڪاڻ ڪُرسي جي ڪري جو، قاتلن سان آ ڪَٺو،
صاف سنڌيءَ ۾ آچئبو، ڀاڙيو تنهنکي دنگ جو.

****

زندگي ثواب آ، قوم، لئه گُذار جي،
زندگي گُلاب آ، جي اُن کي سنوار جي،
زندگيءَ جي هر گهڙي اوهانجي هٿ آ دوستو،
زندگي عذاب سا، جا گدڙن جيئن گهارجي.

****
جاڳو جاڳو جند ڇڏايو، بد معاشن مان بد ڪارن مان،
چورن ڦورن چمچن مان ۽، خونين زانين خرڪارن مان،
وقت آ آيو وير وٺڻ جو، پيٽ مان تن جي ڪڻڪ ڪڍڻ جو،
هاڻ ته ٺاريو هٿ انهن ئي مڪارن مان مردارن مان.

****
ماڻهن جو هي آهي رايو،
ايم اين اي کي سمجهايو،
ٻيلا ٻاري کائي ويو،
هاڻي چيڪ وڃي ٿو کايو.

****
جهانگيئن جي جيت توڙي جوت ۽ نجات بي نظير آ،
ڪنڌ ڪرنل جي مٿان اڄ به قهري ڪات بي نظير آ،
غيرتن ۽ حوصلن جي ڀيڻ هيءَ ڀنڊار آ،
مارين ۽ ڌارين لاءِ موت توڙي مات بي نظير آ

****

وري اڄ پارٽي پنهنجي، چڙهي وئي ور وڏيرن جي،
حوالي ٿي ويا ورڪر، وهيٽن ۽ وڇيرن جي،
اچي قاتل وري ڪڙڪيا، ڀنڀٽ ڀاڳين مٿي ڀڙڪيا،
جهنڊا ٻيهر وري ڦڙڪيا، دلالن جي ته ديرن تي،

****

ٿو مُرڪي مٺڙا ڳالهائين ڄڻ بُت تي ڀُريو برف پوي،
جنهن طرف نهارين نازڪ تون سو تازو ٿيو هر طرف پوي،
تون سيرت صورت سُهڻو آنءَ، آ هڪڙي تو ۾ کوٽ مِٺا،
ڪرم نوازي وارو تو ۾ هڪڙو جيڪر حرف پوي،

****

سٺا جن سور ۽ صدما ڏٺا ڏک ۽ ڏجها آهن،
اندر ۾ پنهنجي قائد لئه اڏيا جن هت اجها آهن،
ڌڃاڻي ديس ۾ ايندي اهي اڀرا اُٿي پوندا،
جيالا تنهنجي جيلن کان اڙي جرنل ججها آهن.
****