شاعري

ڌرتيءَ لڳن ڌاڙا

هي ڪتاب “ڌرتيءَ لڳن ڌاڙا” محترم سرويچ سجاولي صاحب جي فرزند ۽ سندس ئي دڳ تي هلندڙ ارڏي انقلابي شاعر محترم حبيب الله سانگي سجاولي جو پهريون انقلابي شعري مجموعو آهي. اڄ حبيب الله سانگي ته اسان ۾ناهي رهيو پر سندس شاعري موجود آهي.
Title Cover of book ڌرتيءَ لڳن ڌاڙا

ڪمند ڪيئن پوکجي

اڄوڪيءَ هن ڪچهري ۾، ڪبيون ڪي ڪم جون ڳالهيون
زمين پاڻي ۽ مند موسم، مشن ۽ ڄم جون ڳالهيون

شگر مل جي پوڻ کانپو، اسانجو ڀاڳ آ کليو
اٿو زرخيز زمينون هي، اُٿي پنهنجو اوهين وَليو

ڪمند پوکڻ جي لاءِ بس، اول سڀ کان اٿو ليول
بنجو تنهن ۾ بنائڻ لئه، هڻو هر ۽ ڏيو گوبل

هڻي بند پو ڪڍو پٽڙيون، وڏا واٽر وچان ٺاهيو
وري هر ڪنهن ته ٻاري مان، ننڍيون ڪسيون اوهين واهيو

جڏهن ڀانيو ته هاڻي بس، رڳو پوکڻ جي واري آ
مڪمل ٿي وئي ساري، اسانجي بس تياري آ

ستن مهينن جو ٻج ڳولي، ننڍو نيٽو وٺڻ گهرجي
سُٺي سهڻي نموني سان، صفا تنهن کي ڪرڻ گهُرجي

لڳايو ٽئڪٽو تنهن کي، بيمارين کان بچائڻ لئه
بيمارين کان بچائڻ لئه، اُپت پوري اُپائڻ لئه

هجي جو هاٽ واٽر ٿيل، ڪمند سو پوکجو پيارا
يقينن ٽن هزارن کان، اوهين آهيو چڙهڻ وارا

اسان جي کوجنا کاتي، تجربا جي ڪيا آهن
اسان کي تن مان فائدا، گهڻا ڏاڍا رسيا آهن

ڊگهين اونهين پو اوڙين ۾، وجهو بس ڀاڻ ڊي اي پي
گُريون تن ۾ وجهي گهاٽيون، ڍڪيو گڏ ساڻ ڊي اي پي

وري پورن پنجاهه ڏينهن، اندر پوٽاش پڻ پايو
ڏجو پوٽاش رُنبن سان رنبا نو انچ جا ٺاهيو

انهيءَ کان وقت پو ايندو، کريا ٺاهيو زمين کيڙيو
گُڏي سڀ گاهه گند ڪڍجو، مٽي ٻوڙن مٿي ميڙيو

ڪريو پو ياد يوريا کي، ٻُڪي پهرين ڏيڻ گهرجي
وري پاڻي صفا هلڪو، انهيءَ ۾ پو ڇڏڻ گهرجي

ٻُڪيون يوريا جون ٽي ڏبيون، انهيءَ کانپوءِ ڪٽائي آ
ڪٽائي پڻ تروتر ڪر، ڪٽائي ۾ ڀلائي آ

کڄي پو مل اندر ايندو، انهيءَ مان کنڊ پئي ٺهندي
سڄي هن قوم جي قسمت، پئي مهراڻ جيان وهندي

اسان جو قائدِ ڪمند، اسانجو ڪئين مئنيجر
وڏو هوشيار ۽ ڏاهو، اٿو هن راهه جو رهبر

ٻڌايا جي بقا صاحب، ڪمند جا قائدا آهن
عمل تن تي ڪندؤ ساٿي، لکن جا فائدا آهن

اسان جي چيئرمين صاحب، نوان ڪيڏا اُپاءُ ورتا
اسان لئه فائديمند ۽ اسان لئه بي بها نڪتا

نفعي ناڻي جون ڳالهيون ڪيئن ڳڻائي پيو جميل صاحب
تجربن آزمودن سان، سڻائي پيو جميل صاحب

“حبيب الله” جي ڳالهين کي، هنئين سان جي هنڊائيندا
اوهين خوشحال ٿي ويندا، اوهان کي ڪيئن نفعا ٿيندا



* 1981ع جي ڪمند پوکڻ واري مهم دؤران لکيو ويو.