دم دلا سو آسرو
زندگيءَ جي لوڀ لالچ لوڙ پئدا ٿو ڪري
موج مستين لا نه هاڻي، ٿو جيئڻ جڳ ۾ گهُران
پر پيا ڪنڌ ۾ ٻَچا تن لاءِ پيو سُڏڪان سُران
هر مسئلو مامرو، نئون موڙ پئدا ٿو ڪري
بي حسي ۽ بي وسي ۾، گهاءُ گهيريو ٿا وڃن
سيڻ ۽ ساٿي سڄڻ سڀ، مُنهن ڦيريو ٿا وڃن
کوٽ ۾ هر خيال، کُٽڪا کوڙ پئدا ٿو ڪري
بُک بُري بي روزگاري، بُرد باري ٿي ڇِني
سُڌ سماءُ ۽ سوچ سان گڏ سُرت ساري ٿي ڇِني
نڪ ندامت جو نڙي ۾، نوڙ پئدا ٿو ڪري
سال چاليهه سال چانس، چوٽ چوٽان چوٽ هئي
محفلن ۾ مون سندي، محسوس ٿيندي کوٽ هئي
ڦٽ ڦُٽيو دل ۾ اهو، ٻيو ڦُوڙ پئدا ٿو ڪري
سي سمان ‘سانگي’ وري، موٽي ملڻ جي آس تي
من اُميدن جا ڪڪر دل جي وسن آڪاس تي
ڏڍ حياتي ڏانهن وريو، ڊُڪ ڊوڙ پئدا ٿو ڪري