ڏسو سنڌ جيجل وري وار کولي
وڌو ويس ڪارو، نٿي ٻِڙڪ ٻولي
رڳو لاش پٽڙن ڪري سا ڪٺي پئي
تڏو سا وڇايو ۽ تعزيت وٺي پئي
اُڍيجي لاشاري، سندا لاش کڻيو
رئي ٿي رڙي ٿي اها ڳالهه ڳڻيو
پيشاني تان تن جي ڄميل رت اگُهي پئي
جواني ۾ جانب جدا ٿي ويا ٿس
اندر ئي اندر ۾ وڏا وڍ پيا ٿس
جدائي ۾ تن جي جهري پئي جهڄي پئي
ڏسيو لاش پنهنجن پيارن ٻچن جا
مٺي مرڪ وارن مڻيارن ٻچن جا
چرين جيان تينن کي چمي پئي چٽي پئي
رُسي ويا هي راڻيءَ ڪنان راڄ راڻا
پئي ٿي آ پرزا، پرين جي پڄاڻا
اکين آب آڻيو، اُجهامي، اُجهي پئي
سڄڻ سي ته سانگي سگهارا سچا ها،
مٺي ماءُ جا سي، مٺا بس ٻچا ها
ڪريو ياد تن کي، مٺي ماءُ منجهي پئي
تڏو سا وڇايو ۽ تعزيت وٺي پئي