ڪالاباغ ڊيم
ڊيم ڪالاباغ جا، حبدار حامي ڪين ٿيو
عيوضا آڇون سڀئي ٿُڪ هڻي ڇڏيو ٿُڏي
وڏ وزارت يا وزارت، تي نه ڪو لرزي لُڏي
سنڌ جي پاڻي مٿي جو، راند رهزن پيو ڪُڏي
سنڌ جي غيرت مٿان، ان غير کي ڇڏيو گُڏي
ڪنهن به ڪرنل جا اوهين ڪمدار ڪامي ڪين ٿيو
جو وڃي ويرين سان ويهي، ڪا وهيو ونگار آ
ڀونءَ جي هر ڀت مٿي ان لا لکو غدار آ
چؤڪ هر تي چئو انهي کي، بس برو بدڪار آ
درس ٻارن کي ڏيو هي، نرلڄو نيڪار آ
سڀ سڄڻ سنڌ جا ٿيو، هرگز حرامي ڪين ٿيو
ڪو نه عُمرين جا اوهين، پورهيا وڃايو پاپ ۾
پُڙ ڪريو هلڪا نه پنهنجا، ماپجي ڪنهن ماپ ۾
سر سنڀاليو سانڍيو، ايندا سنڌو کي کاپ ۾
ورد ڪريو سنڌ جو، هر وائي ۽ ورلاپ ۾
ٿيو سچا ثابت سنڌي، ڪوڙا ڪمامي ڪين ٿيو
گڏ هجون سڀ پاڻ ۾، پونم هجي پائي هجي
هر مخالف ڊيم جو، ڀيچي هجي ڀائي هجي
ويڙهه جي هر وير جي، بس وات تي وائي هجي
سون جهڙي سنڌ پنهنجي، سُرخ ۽ سائي هجي
مالڪي سنڌ جي ڪريو، موڳا مدامي ڪين ٿيو
ڏوهه قومي جو ڪري، ڀت پوت مان ان کي ڪڍو
سنڌ جي سڄڻن سندي ڳڻ ڳوت مان ان کي ڪڍو
سنڌ جيجل جي ته جلوي جوت مان ان کي ڪڍو
راڄ جي هر ڪاڄ مرڻي موت مان ان کي ڪڍو
ان اڀاڳي اوپري سان هم ڪلامي ڪين ٿيو