ادبي سنگت مان ٿيندو ڪڏهن ختم خسارو
ادبي سنگت مان ٿيندو، ڪڏهن ختم خسارو
ٻولي ٻڌي هيءَ ادبي، حيرت لڳي ڄَٽن کي
شاعر اديب پنهنجا ماري ويا ڀَٽن کي
گارين جو هڪٻئي تي، واري تي آهي وارو
شاعر اديب هر جي سيني ۾ ساڙ ڇو آ
سنڌي سڀئي سنڌي، اُتر ۽ لاڙ ڇو آ
سوچن ۾ تن جي ايندو، سهڻا ڪڏهن سُڌارو
سمجهو سڄاڻ ماڻهون نالو وڏو آ جن جو
ٿوري ٿڪي تي پو ڀي ڦيرو ڦڏو آ تن جو
روشن دماغ تن جا، اندر سندن انڌارو
لکڻين منجهان ئي ليکڪ، ڄاتو وڃي سڃاتو
خالي خوشامندن جو، بند ٿيڻ کپي هي کاتو
ماڻيندو مان ڪڏهن، ليکڪ سچو سگهارو
شهرن وڏن جا شاعر، ياريون پيا نڀائن
هڪٻئي جي واتان پيا سي، بهتر ڀلو سڏائن
ڀريو سي عظمتن جو، کڻيو هلن پيا کارو
ڪينو ۽ ڪرڀ ڪڏهن، دانشورن مان ويندو
سينو به صاف ‘سانگي’ ڪڏهن انهن جو ٿيندو
وڄندو وري ڪڏهن هت نينهن جو نئون نغارو