ڏاڍو ڏاڍن آهي ڏکايو
حق چون ته به هاڃون تن تي، سچ چون ته به سور نوان.
ويڙهه وطن جي وانگين جون اڄ، آهن سائين وايون بند،
قيد ڪڙولن ۾ ٿيون ڏسجن، ڄارين ۾ جي ڄايون بند،
گهر ۾ پنهنجي گُگدامن جيئن، ماروئڙن جون مايون بند،
نارين تي ڏس نيزا سائين، هوڪا هرهر هنڌان هنڌان.
ساٿ ڌڻي هي ساٿي مُنهنجا، بابو(1) جهڙا بودا بند،
پنهنجي ديس ۾ ڌڪجن پيا ٿا، ديس ڌڻي هي دودا بند،
سچ سليندڙ ساٿي جاڳيا، سوئر ڪرتون سودا بند،
سوئر ڪرتون سودا بند، جاڳيا آهن جوپ جوان.
ڏاڏاڻا هي ڏوٿي منهنجا، موذي ڪيئڙا مارو بند،
هاري ناري هاڙيهه واسي، عوثو، آمون، عارو بند،
ڪونڌر پٽڙا ڪڏندا ايندا، ڪندين ڇا تون قابو بند،
ٻاگهين ڄايا ٻار الاهي، هٽندا مور نه هِتان هِتان.
گهيٽن وانگر گهوٽي تن کي، ڏاڍن ڪيئڙا ڏيهي بند،
نمڪ حرامي نپٽ نڀاڳا، کاڌي جن جو سيئي بند،
سنڌ سڄي آ سرمستن جي، ڪندين ڪهڙا نيئي بند،
مٿن موڏا حاڪم بنجن، مُئا ناهيون اڃان اڃان.
سنڌ وطن جي سنگهارن تن، ٻاٻاڻن جون ٻوليون بند،
جوٽ مٿي جي جوڌن کي ٿي، جيجل ڏنيون لوليون بند،
گهوٻاٽن سان گهوٽ اُٿيا ٿئي، گيدي ڪرتون گوليون بند،
صدقو ٿيندا سورهيه پُٽڙا، سُهڻي پنهنجي سنڌ مٿان.
هيڏانهن هوڏانهن اوڀر اولهه، سُهڻا منهنجا ‘سانگي’ بند،
اڄ ڀي پنهنجا جيل ڀرڻ لئه، جو فين ڪيئڙا جهانگي بند،
ڏهه ڏهه وارا ڏهسر ايندا، ڇا ڇا ڪندين ڏانگي بند،
ڏاڍا تنهنجا ڏينهن ختم ٿيا، موذي توکي ڪيئن مڃان.
1. سيد بابو شاهه بخاري
نوٽ:- ايم آر ڊي جي 83ع جي جدوجهد دؤران لکيل