ڀانئڻ وارو نٿو ڀانئي
ڪيو مون پيار هو جنهن سان، اهو پيارو نٿو ڀانئي.
ڏئي جنهن پيار پياري هو، ڪيو مون کي ته ريجالو،
اُهو جاني جگر منهنجو، جيءَ جيارو نٿو ڀانئي.
مڃيم جنهن کي مٺو مرشد، جهليم جنهن لئه جُٺيون جڳ جون،
اهو سهڻو سڄڻ منهنجو، اکين تارو نٿو ڀانئي.
ڀري محفل اندر مون سان، مٺي منهنجي نه ڳالهايو،
پيس ٿي مان ته پلڪن ۾، روئڻ هارو نٿو ڀانئي.
سوا تنهنجي سڄڻ ‘سانگي’ بچي بلڪل نه ڪو سگهندو،
سندم سوئي سڄڻ سهڻو، چلڻ چارو نٿو ڀانئي.