اسين ته قائد ڀٽي جا ورڪر
اسين ته توکان وڏا ۽ تُنهنجي، وڏن جا ٻيڙا اسان ئي ٻوڙيا.
ستم سان سينو سدائين ساهيون، لُچن جا ليکا لڙي ٿا لاهيون،
اسان ۾ ڀڙڪن رڳو ٿيون باهيون اجهو هي توکي اجهو ٿا ڊاهيون،
اسين ته ماڻهون اُهي ئي جن ها، زندان بابهين ضيا جا ٽوڙيا.
گنجا تون پنهنجو گمان لاهي ڀُٽي جي نياڻي اڪيلي ناهي،
جڏهن به جهيڙو ڪرڻ سا چاهي، انهيءَ سان سارو عوام آهي،
اسان ته ان کان اڳي به تنهنجي ابن جا آنڊا اندر اُڊوڙيا.
اسين ته هر دم ڪُسيا ڪپياسين، اسين ته کاميا کجيا کپياسين،
اسين ته رت جا دريا ٽپياسين، مگر نه ڪڏهن لڪيا ڇپياسين،
اسانجو جيلن اندر جنم ٿيو، اسان ته سيخون سلاخ ٽوڙيا.
پنڊي جي پاپي ججن تي لعنت، حرام خورن هڙن تي لعنت،
غدار حاڪم گنجن تي لعنت، لغور ليگين ٺڳن تي لعنت،
وسي پئي لعنت وري به تن تي جنين هي جڙتو نظام جوڙيا.
اُهي به سک سان سمهي نه سگهندا گنجا ۽ گوڏر گهمي نه سگهندا،
اسين اچون پيا ڀڄي نه سگهندا، انهن جا لاشا کڄي نه سگهندا،
اسان ته پٽڙيون پٽي ڇڏيون ۽ اسان ئي رستا هئا اُکوڙيا.
رنجيت سنگهه جا پليت پوٽا، رزيل روڏا مڪار موٽا،
ڪنا ۽ ڪوڙهيا ڪنگر ڪلوٽا، کڻي ويا کائي سموري ڪوٽا،
هڙئي ويا هڙپي حساب پنهنجا پٺو پنجابي قراني ڪوڙهيا.