مرون مردار مُرڪي پيو
ڏٺو جي باز ڳيري کي، ڪري ڪن ٽار مُرڪي پيو.
خبر اخبار ۾ ٺوڪي، ڏنئين انجنيئر اي سي لا،
وٺي ٺيڪو پو ٺاهوڪو، صحافي يار مُرڪي پيو.
کڻي ڪو فيصلو آيو، بنڀو پنهنجي ڀڳل رن جو،
سُڻي سهڻي سدوريءَ جو، ڀڏو ڀوتار مُرڪي پيو.
ڏٺيئن ماڻهو هتي وارا، پڙهايو پيا پين پاڻي،
ڌنڌو ڌاڳن سندو ڏسندي، مُلئون منهن ڪار مُرڪي پيو.
سوا سڏ جي سڌو گهر ۾، مٺو مرشد هلي آيو،
ڏسي مِٺڙيون مُريدياڻيون، سيد سردار مُرڪي پيو.
وٺي ڪا رَن وچيئن ٽاڻي، وڏيري وٽ وڃي پهتو،
وٺي چند نوٽ ڳاڙها پو، ڪُٽڻ ڪمدار مرڪي پيو.
ڪيون ڪوڙن ته کاتن تي، صبح سان ئي صحيون صاحب،
وٺي ڏوڪڙ ڪڍي ڏندڙا، مختيارڪار مُرڪي پيو.
ڏسي حد ۾ ڦرون ڌاڙا، اڏا منشيات جا هلندي،
صدر ٿاڻي سندو سائين، سو صوبيدار مُرڪي پيو.
چڱا چالان چورن جا، جڏهن ٿيا پيش ڪورٽ ۾،
وڪيلن وات ڦاڙيا ۽ سرشتيدار مُرڪي پيو.
پيو روڊن ۽ رستن جا، ڏسيو ٽينڊر ٽڙي صاحب،
ڪلارڪ پڻ ڪُڏي ويٺو، داروغو ڌار مُرڪي پيو.
هجي پوڙهي پڪي پر جي، اچي اوڍيو ڀلو برقعو،
ٽرو عاشق ڏسي برقعي، سندي سا ڪار مُرڪي پيو.
ڏسي نالو وزارت ۾، چيئن چڙهه خوب ڪي ٿيندا،
اسانجو مور ميمبر سو، مٺو منٺار مُرڪي پيو.