وزير ميمبر مشير پنهنجا
سنڀالي رکجو، ضمير پنهنجا
هلن پيا هر هر هتي هي حُربا، ڏسي ڪي مُرغيون مٺاڻ مُربا
وساري ورڪر غريب غُربا، ڪجو نه ساٿي امير پنهنجي
کڻيو هو ڪارون اچن پيا قاتل ورن ۾ وِسڪيون بدن تي بخمل
اُنهن کان پاسو ڪجو پيا پلپل، ڪُهايا جن ٿي صغير پنهنجا
ڏسي ڪي ڳاڙهيون گُلاب ڇاتيون، وساري ٻوليون ڇڏيو هي ٻاتيون
ڪٽيو نه تن سان رنگين راتيون، ڪُٽا يا جن ٿي اسير پنهنجا
ڏسي ڪي موجون مزا ۽ مستيون ڇڏيو نه وڪڻي وٿاڻ وستيون
ڀُلائي پنهنجون ڀٽون ۽ بستيون، ڪجو نه ميرا ملير پنهنجا
اسان جي سگهه سان ٿيا سگهارا، ڏسي ڪي نوٽن سندا نظارا
ڪجو نه دليون دماغ ڪارا چون پيا ‘سانگي’ سُڌير پنهنجا