مٺو محبوب
واسطا ڏاڍا وڌم پر، واسطو ٽوڙي ويو.
سنئوت ساري سُرت ويئي، سُڌ سما سالم نه آ،
ري نشي نرمل نشي، اهڙِي اندر ٻوڙي ويو.
بي رُخي ۽ بي وفائي جا پيا بادل وسي،
گوڙ وارا کوڙ گوندر، جيءَ اندر جوڙي ويو.
ماهه مُحرم ٿي مندون، موٽيون مٿم مارڻ وري،
قرب کان قاصر ڪري، ڪارو جهنڊو کوڙي ويو.
وڄ ڪري يا واءُ وريو، ڪوسو سڄڻ ‘سانگي’ مٿي،
يا بندوقون هو برهه جون، ڇوٽ ۾ ڇوڙي ويو.