سرکيون اکيون محبوب جون
مون پَسي پاٻوهه مان، پرکيون اکيون محبوب جون.
چوپ ڪاري چادري ۾، سا سڄي ويڙهيل هئي،
بند برقعي مان به پي، بَکيون اکيون محبوب جون.
جِت جڏهن جيڏانهن به ٿي جاني سندم جانچي ڏِٺو،
اُت اُتان مون تي لڪي، لَکيون اکيون محبوب جون.
سي برابر ڀاڳ وارا، بهشتي بنجي ويا،
جن چَپَن سان هي چُميون، چَکيون اکيون محبوب جون.
سور ‘سانگي’ سڀ سليَم، سامهون جڏهن سهڻي اڳيان،
ڀيڄ برکا جيئن ڀڄي، بَرکيون اکيون محبوب جون.