رات ڏٺو ٿم گهوٽ ڀٽائي
اجرڪ جو هو جهنڊو تنهن وٽ رَت لڳل هوس ڏاڙهي تي
ناحق جيڪو خون وهيو هت، قلب ۾ تنهنجو ڪاڙهو هوس
دودو تنهن سان ساڻ هئو ۽ مُنهن ڦري ٿيو ڳاڙهو هوس
جيئي سنڌ ۽ سنڌي ٻولي، چوندي چڙهيا چاڙهي تي
شاهه ڀٽائي ڀُڻڪيو بيٺي، گهوٽ ڪئي ٿي گَجندي گوڙ
ڌرتي جي دل جو به دُکائي، هڻجو تنهن کي خوب هٿوڙ
هڻجو تنهن کي خوب هٿوڙ، جوڀي هوئي مُهاڙي تي
جو ڀي دشمن ديس مٺي تي، دم دم اندر ڏي پيو دام
لاش انهيءَ جو لڙڪائجو، بازارن ۾ کليئه عام
هيڏو جنهن بيداد ڪيو آ سنڌ جي ٻاڙي ٻاڙي تي
ڪنڌ ڪٽائي ڇڏجو ڪونڌر مور نه مڃجو ڪنهن جي آڻ
ساري ڌرتي ڀل ٿئي پو رت ڦڙا ۽ رتو ڇاڻ
رَت اهوئي ڏسجو ساٿي گهوني توڙي گهاڙي تي
جڏهن چيائين ڏونگر ڏاري، آزاديءَ جي وٺجو واٽ
تڏهن ته گهوٽن ڪارڻ اڏباگهٽي گهٽي ۾ ڦاهي گهاٽ
ڦاهيون ٽُٽنديون سنڌڙي جُڙندي ڪرندا ڪنڌ ڪُهاڙي تي
هن ديس سندا سڀ مانجهي ماڻهون، اڻ مٽ ۽ اڻموٽ اٽل
سانگي تنهنجا سارا لکيل، دوها ڪافيون گيت غزل
ڳائيندا هت ڳاٽ وڏي سان ڌرتي ڳوڙهي ڳاڙهي تي