وڌيو بي روزگاري جو
نڀاڳن حاڪمن نانگن، ڪيو نقصان ڪيڏو آ.
مکڻ ماکين مٺاين ۽ مُريدن جي ته مانين تي،
مفادي مطلبي مُرشد، متو مروان ڪيڏو آ.
هُجي ماني ڪا مرڻي جي، يا پرڻي جي پُلاءُ تازي،
اُنهي تي هر مُلئون ميانجي، بنيو بئمان ڪيڏو آ.
نماڻيون نيڪ ناريون ڏس، ڪريو ڪاريون ڪُهي ويٺو،
قتل عظمت ۽ عصمت جو، ڪيو انسان ڪيڏو آ.
نه خالي خوف خطري کان، خلاصو ڪو خطو آهي،
درندن ديس ڌرتي تي ڌريو دهمان ڪيڏو آ.
زنائون ۽ زبردستيون، ٿين معصوم ٻارن سان،
حَوس ۽ حِرص لا بندو، بنيو بوزان ڪيڏو آ.
ٿيو مجبور جيئڻ کان، پيا ڪن خودڪشيون ماڻهون،
الا انسانيت جو ٿيو، هتي اپمان ڪيڏو آ.