دريا خان پارا
هي محبوب ماڻهو، پيارا پيارا.
ڀلو ديس تن جو، ڀلو ويس تن جو،
ڀلي ٻولي تن جي، ڀلا سي ڀلارا.
نڪو مير من ۾، رکن هو ٿا رانجهن،
صفا صاف دل سي ته سورهيه سگهارا.
ڏسي ڏاڍ کي سي ڏرن ڪين ڪڏهن،
ڏسڻ ۾ ته ڏاڍا سي دولهه دُلارا.
مٺا هي ته ماکين مٺاين ڪنان ڀي،
ٻُڌين ٻول تن جا جي موذي متارا.
ڏسڻ ۽ پسڻ ۾، بنهه بي ڊپا سي،
هي مٿير ماڻهو دريا خان پارا.
هي هاري ۽ ناري، اسر جو اُٿيو سڀ،
جبر جنگ جوٽن ٿا ڀورا ڀٽارا.
نڪو مٽ ٿو ڀانيان، انهن جي مان ‘سانگي’
پيا يار چمڪن هي هر هنڌ ستارا.