سرور

ڪندو محسوس ڪوئي ڪين پنھنجي ڪا ڪمي پيارا!
اسان لئہ اک ڪنھن جيءَ ۾ نہ ھوندي ڪا نمي پيارا!

اِھو ئي عشق سلجهائي سگهي ٿو سٽ جيون جو،
عقل سان ھي تہ الجهائي اڃا ٿو آدمي پيارا!

حياتي ھيءَ پنھنجي ڀي لڳي ٿو امتحان آھي،
انھي ۾ عشق جو آ سوال ڪرڻو لازمي پيارا!

جڏھن کان بيوفا جي بي رخيءَ جي برفباري ٿي،
تڏھن کان لڙڪ اکڙين ۾ اسان جي پيا ڄمي پيارا!

جڏھن کان تون ڪري ڪاوڙ، رسي ويو آنھہ او رسڻا!
تڏھن کان موسمون مون لئہ، مڙيوئي ماتمي پيارا!

پڇي معصوم ٿو محبوب ”ڪيڏو پيار ٿِي مون سان؟“
چوان ٿو پيار تورڻ جي نہ آ ڪا ساھمي پيارا!