سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڪتاب گهر پاران نامياري شاعر مسرور پيرزادي جي شاعريءَ جو ٻيو مجموعو ”سرور“ اوھان اڳيان آڻي رھيا آھيون.
مسرور پيرزادي جي شاعريءَ ۾ ٻوليءَ جي سادگي، لفظن جي چونڊ ۽ عنوان، شاعريءَ جا خيال سچ تہ دلچسپ ۽ وڻندڙ آهن. مسرور دلرباين، دلڪشين ۽ حسناڪين جو شاعر آهي. مسرور سونھن، سندرتا، سچ، محبت ۽ ڪائنات جي حسناڪين سان پيار ڪندڙ شاعر آهي. مسرور سنڌي غزل کي اوج ڏنو ڏنو آھي. سندس نظم پڻ منفرد آھن.
ھي ڪتاب 2008ع ۾ روشني پبليڪيشن، ڪنڊيارو پاران ڇپايو ويو. ٿورائتا آھيون مسرور پيرزادي جا جنھن ھي ڪتاب نئين سر ڪمپوز ڪرائي سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ اپلوڊ ڪرڻ لاءِ موڪليو.
محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر (اعزازي)
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
حسن جي تخليق ۽ تخليق جو حسن
ھي چنڊ بدلجي ويندو آ، سنسار بدلجي ويندو آ
ٿو عشق ڪري ماڻھو انسان ٿي وڃي،
ڪندو محسوس ڪوئي ڪين پنھنجي ڪا ڪمي پيارا!
زندگي مختلف، موت ڀي مختلف،
عشق مشڪل شاعري آ، ڇا ڪجي!
آسائشن ۾ گذري، آ زندگي سدائين،
تون ڏکن جو ڏڪار ٿيندين ني؟
ڪري ناٽڪ ڏکن جو يار! فنڪاري ڪئي آھي،
آ عشق نشو، ھوش ۾ ڀي ڪيئن اچان مان؟
تو سنڌ ڇڏي پرديس وسايو، پوءِ ڇا ٿيو!
فراق تنھنجي جي آڳ پنھنجي اڃا بہ من ۾ مچي رھي آ،
حسين ڪيڏي تہ ڏس ھوءَ دلربا آھي!
شاعري بس اسان جي ملڪيت آ،
واپسيءَ جي نہ ڪائي صورت آ،
جو رواجن ٺاھيو سو ڊاھہ ڊاھہ!
شعرن ٺاھڻ ساڻ تون، پنھنجو پاڻ بہ ٺاھہ!
يار جي تصوير ڀي ڏس! يار جھڙي ڪين آ
گــُلن تي ماڪ جھڙي آن، نڀائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟
دل لڳي ھئي گهڻي، عاشقي گهٽ ھئي
ايڏو ھن کي چاھہ! جو ھن جي چاھت مان آزاد ٿئين!
ڪنھن اجري آئيني وانگر، ھيءَ آھي منھنجي تنھائي
ڊڄان پيو تہ ڪٿي ھن کي مون سان پيار نہ ٿئي
سوال ھو يا جواب ھو، ڇا ھو؟
جنھن سان ڪئي تو عاشقي، ڏس ڪير آ؟ ڏس ڪير آ؟
مون کي ڏسندي سانوري رڪجي وئي آ،
جا تنھنجي پيار ڪئي پاڳل، سا پوءِ سياڻي ٿي نہ سگهي
مون ھميشہ ئي ڪيو ھي ورد آ،
نيڻ تنھنجي درشن لئہ، روز روز آتا ھن
جيون - گاڏي ريل جي، ھلندي رھي ٿي
آ تہ اڄوڪو ڏينھن ملھايون!
شاعري تنھنجي جدا ئي آ پرين!
ڪين آھي وئي ھوءَ مون کي ڇڏي
ملي اچي يار سان اسر جو، ڊڄي ۽ سھڪي سمھي پئي آ
تيسين ڪين خدا آ، مسجد، مندر ۾
ٿو زخمي ٿي ڄڻ شعر لکان، پو ڀي ھيءَ راحت ڇا آھي؟
زماني جي روايت کي ڇڏي ڏي!
بس ڏينھن ٻِن جو ئي ساٿ آ، پوءِ تون ڪٿي، پوءِ مان ڪٿي!
پرين! پکيءَ جيان توکي مون اڏايو آ
اڄ پرينءَ سان ملي تہ ڏسجي ھا!
ٿي روز پئي راھہ نئين ھيءَ رلي دل
جيون جي ڪمن منجهہ سنڀاري نہ سگهياسين
بادلن ۾ بُوند جي ناھي بچي
بُت ھي مٽيءَ سان ئي، ٿيڻو ڪڏھن مٽي آ
حياتي ھيءَ عجب جي ڪا نشاني ٿي وئي آھي
تنھنجي نيڻن جي محبّت جو خزانو گهرجي
اي يار! چئو ھن کي، ڇو ھيئن رليو آھي!
پيار مان پل جي نھارين تہ ٻيو ڇا گهرجي!
ممات جو ڇــُھاءُ ئي شفا جيان پئي لڳو
دل اڄ بہ چوي ٿي تہ نئون گيت ڳائجي
قاتل ڀي تون، پريتم ڀي تون، ھا دشمن پيارو تون ئي آن
ھر ظلم بہ سھڻو پوندو آ، ۽ رت بہ روئڻو پوندو آ
سندم سو شعر آ شھڪار جيڪو مون لکيو ناھي
محبت جو ھي مچّ ئي، اٿي سارو سچ،
وجود کي جو وڍي وجهي ٿو، اھو ئي منھنجو طبيب آھي
سريلا سانت جا نغما، ٻڌين ٿو؟
عشق جا ڪيئي سبق ھي ٿا پڙھائن نيڻ تنھنجا،
کلن سک ڏي سوين رستا، جڏھن تون مسڪرائين ٿي
محبَت کي منزل، ڪري آھہ آئي،
اڄ ڏسي ھي خوبصورت ناِريون
او ڀٽائي! سھڻيون تنھنجون ساريون
ھوءَ مون لاءِ خوابَ آڻي ٿي
سڀن جا ٻول ھت اقرار جا ھئا
بس درد، درد، درد رڳو درد آ دلين
پرين! توکي ڀلائڻ ڀي، ضروري ٿي پيو آھي
ٿو نينھن مينھن جئن وسي، ڇو پاڻ ۾ آ فاصلو؟
ڀورين ۾ سانوريءَ جي ڪا ڳالھہ ٻي ھئي،
ھاڻي عجيب حال آ، ڪا خوشي نہ ڪو ملال آ
پرين نہ آيو، اچي وئي وري اداسي آ
ٿيون چلھي سان سدائين سڙن عورتون
تيرھن سالن جي ننڍڙي ڇوڪري
جوڀن رت ۾ آ ٽڙيو، گل جئن ھيءُ بدن
مينھن ۾ آنءُ توکي ڏسان ٿو پيو
فراق تنھنجي منجهان مان نکارجي ويندس،
مون کي ڪري اڪيلو، ڪيڏانھن تون ھليو وئين؟
سواءِ عشق جي دل کي سرور ڪھڙو آ؟
ٿيو بند ساھہ – ساز آ، ٻيو ساز ڪو ڇِڙي تہ ڇا!
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
