زماني جي روايت کي ڇڏي ڏي!
سبق بس عشق جو پڙھہ يار! باقي
ڪتابن جي جھالت کي ڇڏي ڏي!
محبّت جو جڏھن رشتو مري پئي
تہ پو اھڙيءَ مصيبت کي ڇڏي ڏي!
پنھنجي من جو مھٽ ھي مير مٺڙي!
بدن جي تون غلاظت کي ڇڏي ڏي!
لکن جي عشق جي پويان ئي لڳ تون!
ٽڪن جي ھن ذھانت کي ڇڏي ڏي!
حياتيءَ مان ڀلي سڀ ڪجهہ کڻي وڃ!
رڳو ھڪڙي محبّت کي ڇڏي ڏي!
مٺي محبوب جا ماڻا ئي سھہ تون،
پنھنجي دل جي شڪايت کي ڇڏي ڏي!
ٽڙيل گلڙن جيان پئي ٽھڪ ڏي تون،
منھنجي روئڻ جي عادت کي ڇڏي ڏي!
اڙي شاعر! ٻڌي ٿو ڪير تنھنجي!
ڇڏي ڏي، ان نصيحت کي ڇڏي ڏي!
*