توکي پيار پڪاري ساجن!
ھر ھر ھنجون ھاري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ٿو....
سانوڻ جا ھت مينھن پون ٿا،
نيڻ بہ تن سان تِيئن وسن ٿا،
گارين جھڙا ڏينھن لڳن ٿا،
آءُ ھليو ھن واري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ساجن!
سينگار ٻسو تو بن ڀانيان،
تو بن ڪھڙي سرخي لايان!
توبن ڪھڙو سرمو پايان!
آءُ ڇڏي سينگاري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ساجن!
ھي جي گهائن ڪويل – ڪوڪون،
منھنجي منڙي جيئن چون ٿيون،
”آنھہ ڪٿي تون؟ آنھہ ڪٿي تون؟“
تنھنجي آنءُ سھاري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ساجن!
ٽھڪ ڏئي ڪلھہ ”رات“ پڇيو ھو،
”آھہ ڪٿي تنھنجو شھزادو؟“
چنڊ بہ ڏاڍو ھو چيڙايو،
ٽوڪيو تاري تاري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ساجن!
نيڻ بہ تنھنجا خواب ڏسن ٿا،
ڳل ڀي توکي ئي ڳولن ٿا،
وار بہ تولئہ واجهائن ٿا،
تون تہ ھليو وئين کاري ساجن!
ھيل وڇوڙو ماري ساجن!