پرين نہ آيو، اچي وئي وري اداسي آ
پرين ڇڏي ويو، ڇڏي ڪين وئي اداسي آ.
ٻہ چار ڏينھن پرينءَ سان ملياسين مرڪي پر،
حسابِ عمر جي پاڇي بچي اداسي آ.
سڄڻ کي سڪ منجهان ھي ڏجان سنيھو تون،
”ڪرائي وڃ ڪوئي درشن، وڏي اداسي آ!“
کڻي تہ سج ھلي آءُ سونھن پنھنجيءَ جو،
اسان تي رات جيان ھيءَ لٿي اداسي آ.
اسان تہ راندڙيون ئي گڏ رھيونسين بچپن ۾،
سڄي ڄمار سھيلي رھي اداسي آ.
اسان تہ پيار سدائين ڏنو پرينءَ کي ھو،
پرينءَ اسان کي سدائين ڏني اداسي آ.
*
ھيءُ سنسار ڪپڙو ٻسو آ سڄو،
ڀرت ان ۾ ٿيون سھڻو ڀرن عورتون.
*