ٿيون چلھي سان سدائين سڙن عورتون
پو بہ ھر گهر جي رونق رھن عورتون.
پيار جي پياس پوتر ٻجهائن پيون،
پيار جي ٿيون نديءَ جئن وھن عورتون.
چنڊ جئن تون تہ جيون ۾ چمڪين پئي،
ٻيون ستارن جيان ٿيون ٻرن عورتون.
مرد سرڪش رھيا جيڪي گهوڙن جيان،
واڳ تن کي بہ ويٺيون وجهن عورتون.
ذھن سان مرد سڀ عشق سمجهن نہ ٿا،
عشق دل ساڻ محسوس ڪن عورتون.
روز مردن کي موڳو بنائڻ پيون،
چال چالاڪين سان چلن عورتون.
ڪي تہ شيطان کان ڀي بُريون ٿيون لڳن،
ڪي وري ٿيون خدا جئن لڳن عورتون.
ھيءُ سنسار ڪپڙو ٻسو آ سڄو،
ڀرت ان ۾ ٿيون سھڻو ڀرن عورتون.