سرور

گــُلن تي ماڪ جھڙي آن، نڀائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟
اڙي او زندگي! مون کي بچائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟

محبّت سمنڊ وانگي آ، گهٽائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟
اجايو پاڻ کي پياري! ٿڪائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟

ڀڄان خواھشن جي پويان آنءُ ٿو ناڪام موٽڻ لئھ،
مگر خواھش! پٺيان پنھنجي، ڀڄائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟

ٻڏي ٿي ناو جيون جي، ڪنن ۾ اڄ زماني جي،
ٻڏڻ کان عاشقي! ان کي بچائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟

ڦٽو جو پيار گلڙن جيئن آھي تنھنجي اندر ۾،
پرين! ان جي سڳنڌن کي، لڪائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟

اچين ٿي ياد جڏھين تون، نچي ھر انگ منھنجو ٿو،
پرين! ديوانگيءَ ۾ پئي، نچائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟

پراڻي وقت جي يادن جي وسندڙ باھہ کي ڦوڪون،
ڏئي او شاعري! ھر ھر، مچائيندينءَ ڀلا ڪيسين؟